Η Κασσάνδρα φορούσε γυαλιά ηλιου και τακούνια

Το θρυλικό ζευγάρι του Τζωρτζ και της Μάρθας, του παραιτημένου ψυχικά καθηγητή Πανεπιστημίου, και της φαρμακόγλωσσας, αλκοολικής συζύγου του, ποιός δεν το ξέρει; Οπως και το θρυλικό έργο του ‘ Εντουαρντ  Άλμπι στο οποίο πρωταγωνιστεί;

Η ταινία του Dominik Moll  Lemming , αποτελεί μία θαυμάσια παραλλαγή του θρυλικού  Ποιός Φοβαται Τη Βιρτζίνια Γούλφ;  , του έργου-ψυχολογικού σφαγείου, προσφέροντάς μας ένα θρίλερ για 4 πρόσωπα, μεταξύ των άλλων που είναι βεβαίως αυτη η ταινία. Γιατι δεν πρόκειται για ένα απλώς έξυπνο θρίλερ, όσο απλό μπορεί να είναι αυτό. ‘Εχει πολλαπλές προσεγγισεις.

Θα μπορούσε να είναι φερειπείν ένα σαδιστικό παιχνίδι δύο βαριεστημένων (μεταξύ τους) μεσηλίκων, σε βάρος  ενός νέου, δροσερού ζευγαριού. Οι Charlotte Rampling- Andre Dussollier  και Charlotte Gainsbourg-Laurent Lucas  ειναι απολαυστικοί. Ιδίως οι Rampling, Lucas.  ‘Ομορφος , ήρεμος, μεγαλόθυμος  και ευγενής ο Αλέν Γκετί (Lucas),  ένας νεαρός σχεδιαστής οικιακού αυτοματισμού, δαιμονικά απαθής ,χολερική και ενοχλητικά ανακριτική, η Αλίς Πολόκ (Rampling), η σύζυγος του Ρισάρ Πολόκ, ατακτούλη και επιχειρηματία-εργοδότη  του Αλέν.

Θα μπορούσε να είναι  μία εφιαλτική  παραίσθηση- από ένα σημείο και μετά  ειχα μονο αυτη την εντύπωση- πως τίποτα από οσα εκτυλίσσονταν μπροστά στα μάτια μου δεν ήταν αληθινό, εκτος από τον απαίσιο λεκέ στον ξενώνα  του ζεύγους  Γκετί.  Θα μπορούσε επίσης να είναι -και νομίζω πως αυτο είναι πρωτίστως- μία αλληγορία περί  ένοχης συνείδησης λόγω (ψιλο)απιστίας, συζυγικής.

Ο Αλέν, ενδίδει για δευτερόλεπτα  στο ευθύ και  θρασύ φλερτ  της κυκλοθυμικής Αλίς, δεν το αναφερει όμως στην σύζυγό του ,την όμορφη και ήρεμη μεχρι εκνευρισμού των άλλων  Μπενεντίκτ( Gainsbourg), παρόλο που αντιστάθηκε στην ολοκληρωτική παράδοση εν τέλει. Και δε φτάνει μονο αυτό,  υπάρχει κι ενα μυστηριώδες ζωάκι μεσα στο σπίτι τους, στο σιφόνι του νεροχύτη. Ζωντανό.  Πως διαολο βρέθηκε εκεί αυτο το σαν χάμστερ, που δεν είναι χάμστερ;

Ο Moll χρησιμοποιώντας το επουσιώδες(;) και αησιαστικο συμβάν με τον  λέμμο ( έτσι ονομάζεται το μυστηριώδες τρωκτικό), όπως και το ακίνδυνο(;) φλερτ της Αλίς προς τον Αλέν, δείχνει σα να θελει να μας πεί κάτι, σχετικά με τους μικρους καθημερινούς νυγμούς, που ενώ μας διαλύουν μεθοδικά τα νεύρα, εμείς επιμενουμε να τους υποτιμάμε.  ΠΟΤΕ ,δείχνει να λεει ο Moll μεσα απ’αυτο το αμοιβαίο ζευγαρικό καθρέφτισμα ( οι Αλίς- Ρισάρ, φαίνονται σαν τη μεσήλικη εκδοχή των Μπενεντίκτ- Αλέν, οι Μπενεντίκτ- Αλέν σαν τη νεότερη και ακόμη αρμονική εκδοχή, των Αλίς-Ρισάρ) δεν πρέπει να κανουμε τα στραβά μάτια σε ό,τι μας πείραξε/έθιξε/τάραξε. Ναι οι ερωτικές σχέσεις  διαρκείας, οφείλουν τη μακροβιότητά τους και  στην ικανότητα  να προσπερνάς τα επουσιώδη (ποιος τα κρίνει ως τέτοια;). Το  “όχι”  που δεν ξεστομίσαμε όταν έπρεπε γίνεται αμίλητος πόνος, οργή, μνησικακία, που θα βρει-  ειναι βέβαιο- αλλους διαύλους  για να εκτονωθεί.

Η μεγαλύτερη πληγή των ανθρώπων ειναι η φαντασία τους, και σαν το mind-fucking,  αλλο δεν υπάρχει. Ο Αλέν βιώνει έναν εφιάλτη, κανει πράγματα βάσει συμπεριφορών που νομίζει(;) ότι διακρίνει στην Μπενεντίκτ. Το όμορφο ζευγάρι δηλητηριάζεται ύπουλα  και ανεπίγνωστα ίσως, απ΄την αυτοκτονική παρουσία της κυρίας  Πολόκ. Μιά σαρκωμένη, σαδιστική  υπόμνηση  της φθοράς  της συντροφικοτητας. Ποιός  όμως αντέχει για πολύ να βλεπει το δυσοίωνο μέλλον του;

Το τρωκτικό πεθαίνει  ανεξήγητα, όπως ανεξήγητα βρέθηκε στο σπίτι των Γκετί. Απρόσκλητος επισκέπτης, όπως οιονεί απροσκλητο ήταν και το ζεύγος των Πολόκ.

Το φινάλε μου φάνηκε υπερβολικά μεσοαστικό αλλά εξίσου ανησυχητικό όπως και η υπόλοιπη ταινία. Αν η Μπενεντίκτ  γίνει σαν την Αλίς, θα σεβαστεί ο Αλέν την επιθυμία της;  “αν ποτε γίνω σαν αυτην να μου κάνεις  ευθανασία ” , του είχε πεί. “θα το έχω υπόψη μου” της απάντησε περιπαικτικά ο Αλέν ανυποψίαστος για τον εφιαλτη που τον περίμενε .

Οι ορκισμένοι  οπαδοί του κατά μόνας  βίου, θα βρούν εδώ ενα πολύ αιχμηρό επιχείρημα.