Ο σκύλος με το τσιγκελωτό μουστάκι
Γνωρίζατε εσείς την ύπαρξη ερωτικής σχέσης μεταξύ του Σαλαβατόρ Νταλί, και του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα; Εάν όχι, τώρα με την ταινία του Paul Morrison Little Ashes , έχετε τη μοναδική ευκαιρία να απολαύσετε το νεαρό φοιτητή της Σχολής Καλών Τεχνών, αναρχικό, Ντανταϊστή, ατισυμβατικό Σαλβατόρ, ν’ανταλλάσσει περιπαθή φιλιά με το έτερο “ιερό τέρας” της Τέχνης, τον Λόρκα. Επίσης θα έχετε την ευκαιρία(;) να σας σπάσει τα νεύρα ο ΑΣΧΗΜΟΣ, ναι, άσχημος Robert Pattinson στο ρόλο του Νταλί παρακαλώ, και να παρακολουθήσετε τον πολύ καλό και αξιαγάπητο Javier Beltran, στο ρόλο του Λόρκα. Ακόμη και ο Mathew McNulty, υποδυόμενος το τρίτο μέλος της θρυλικής παρέας, Λούι Μπουνιουέλ, είναι σαφώς καλύτερος απ΄αυτο το ξόανο ονόματι Pattinson.Πήγαινε αγόρι μου να παίξεις με τους βρυκόλακες-εκεί ανήκεις…
Η ταινία ειναι συμπαθητική, αλλά της λείπει, θεωρώ, κάτι που την καταδικάζει τελικά στη λήθη. Αν δεν υπήρχε ο γλυκύτατος Beltran στο ρόλο του Λόρκα, δεν θα τη θυμόμουν ειλικρινά. Ωραια η μουσική επένδυση, τα κοστουμια και η ανασύσταση της Μαδρίτης του 1922, αλλά ΔΕΝ ειναι Frida η ταινία- όσοι λατρέψατε εκείνη και κυρίως τις ερμηνείες και την ατμόσφαιρα που είχε δημιουργησει, καταλαβαίνετε τι εννοω. Διεκρινα μία διαχυτη αμηχανία, με αποκορύφωμα την ενσάρκωσή της στα μούτρα αυτού του ατάλαντου Pattinson. Συγγνώμη Robert, δεν με πείθεις. Δνε υπάρχουν δυνατές κι εμπνευσμένες ερμηνείες πιστεύω. Ο Pattinson μου εδινε μονίμως την εντύπωση πως δεν ένιωθε ανετα στη σκέψη των ερωτικών σκηνών με τον Λόρκα, σε αντίθεση με τον συμπαθέστατο Beltran, ο οποίος νομίζω εκτος από φυσιογνωμική ομοιότητα με τον αληθινό Λόρκα, ήταν πολύ και πειστικός στο ρόλο του. Οπως και ο McNulty. Προσέξτε ιδιαίτερα τη σεκάνς όπου ο Μπουνιουέλ ανακαλύπτει την ερωτική γνωριμία μεταξυ των άλλων δύο, και αντιδρά εντελως ομοφοβικά.
Αν πάντως κατορθώσετε και τη δείτε μέχρι τέλους θ’ αποζημιωθείτε απ΄την παρουσια της Arly Jover στο ρόλο της συζύγου-μούσας-μάνατζερ και “φύλακα” του Νταλί, τη διαβόητη Γκαλά βεβαίως. Οπως και απ΄το περίφημο πλάνο της ταινίας-καρπό της συνεργασίας Νταλί-Μπουνιουέλ ‘Ενας Ανδαλουσιανός Σκύλος , όπου βλεπουμε το φρικτό κόψιμο ενός βολβού ανθρώπινου ματιού!!
Κατά τα λοιπά, η ταινία δεν σώζεται, το επαναλαμβάνω. Κρίμα.
Φράνσις
Η ταινία ειναι συμπαθητική, αλλά της λείπει, θεωρώ, κάτι που την καταδικάζει τελικά στη λήθη. Αν δεν υπήρχε ο γλυκύτατος Beltran στο ρόλο του Λόρκα, δεν θα τη θυμόμουν ειλικρινά. Ωραια η μουσική επένδυση, τα κοστουμια και η ανασύσταση της Μαδρίτης του 1922, αλλά ΔΕΝ ειναι Frida η ταινία- όσοι λατρέψατε εκείνη και κυρίως τις ερμηνείες και την ατμόσφαιρα που είχε δημιουργησει, καταλαβαίνετε τι εννοω. Διεκρινα μία διαχυτη αμηχανία, με αποκορύφωμα την ενσάρκωσή της στα μούτρα αυτού του ατάλαντου Pattinson. Συγγνώμη Robert, δεν με πείθεις. Δνε υπάρχουν δυνατές κι εμπνευσμένες ερμηνείες πιστεύω. Ο Pattinson μου εδινε μονίμως την εντύπωση πως δεν ένιωθε ανετα στη σκέψη των ερωτικών σκηνών με τον Λόρκα, σε αντίθεση με τον συμπαθέστατο Beltran, ο οποίος νομίζω εκτος από φυσιογνωμική ομοιότητα με τον αληθινό Λόρκα, ήταν πολύ και πειστικός στο ρόλο του. Οπως και ο McNulty. Προσέξτε ιδιαίτερα τη σεκάνς όπου ο Μπουνιουέλ ανακαλύπτει την ερωτική γνωριμία μεταξυ των άλλων δύο, και αντιδρά εντελως ομοφοβικά.
Αν πάντως κατορθώσετε και τη δείτε μέχρι τέλους θ’ αποζημιωθείτε απ΄την παρουσια της Arly Jover στο ρόλο της συζύγου-μούσας-μάνατζερ και “φύλακα” του Νταλί, τη διαβόητη Γκαλά βεβαίως. Οπως και απ΄το περίφημο πλάνο της ταινίας-καρπό της συνεργασίας Νταλί-Μπουνιουέλ ‘Ενας Ανδαλουσιανός Σκύλος , όπου βλεπουμε το φρικτό κόψιμο ενός βολβού ανθρώπινου ματιού!!
Κατά τα λοιπά, η ταινία δεν σώζεται, το επαναλαμβάνω. Κρίμα.
Φράνσις
