Πρώτες εντυπώσεις -και δηλώσεις- για τη Μικρά Αγγλία του Βούλγαρη

Λίγο πριν από την έξοδό της στις κινηματογραφικές αίθουσες (στις 5 Δεκεμβρίου) είδαμε τη Μικρά Αγγλία του Παντελή Βούλγαρη και πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε!

Σας μεταφέρουμε μια πρώτη άποψη, καθώς και μερικές από τις δηλώσεις που έκαναν ο σκηνοθέτης και η σεναριογράφος Ιωάννα Καρυστιάνη μετά την προβολή της ταινίας.

Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη που εξερευνά τη σχέση ανάμεσα σε δύο αδελφές και έναν άνδρα. Η Όρσα είναι ερωτευμένη με το Σπύρο, αλλά η οικονομική κατάσταση του οδηγεί τη μητέρα της να πει «όχι» στον γάμο τους. Η Όρσα θα παντρευτεί κάποιον καπετάνιο, αλλά όταν ο Σπύρος γίνει μεγάλος και τρανός θα επιδιώξει –και θα καταφέρει- να παντρευτεί την αδελφή της Όρσας, τη Μόσχα. Οι δύο οικογένειες θα μείνουν στο ίδιο κτίσμα και θα διαπιστώσουν ότι τα πάθη δεν εξανεμίζονται εύκολα.

Η Μικρά Αγγλία ανοίγει με ένα υπέροχο πλάνο της φουρτουνιασμένης θάλασσας. Μοιάζει σχεδόν να χορεύει, είναι ατίθαση και επικίνδυνη. Και ταυτόχρονα δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της. Νομίζω ότι δεν υπάρχει πλάνο πιο χαρακτηριστικό αυτού που ο Βούλγαρης και η Καρυστιάνη ήθελαν να δώσουν στην ταινία: τον κίνδυνο της θάλασσας σε έναν τόπο κατ’ εξοχήν ναυτικό και καραβοτσακισμένο.

Είναι απίστευτο το πώς η ματιά του Βούλγαρη παραμένει τόσο σύγχρονη μετά από τόσα χρόνια σινεμά. Το πώς –με τη βοήθεια του Σίμου Σαρκετζή, διευθυντή φωτογραφίας- κινηματογραφεί τα σώματα, τα πρόσωπα, τα δάχτυλα, τα βράχια, τη θάλασσα, τη φύση.

Η υπόθεση μπορεί να φαίνεται κάπως αναμενόμενη, αλλά ο τρόπος της κινηματογράφησης και οι ερμηνείες απογειώνουν την ταινία. Τόσο οι νέοι ηθοποιοί (Πηνελόπη Τσιλίκα, Σοφία Κόκκαλη, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Μάξιμος Μουμούρης), όσο και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία (Αννέζα Παπαδοπούλου, Χρήστος Καλαβρούζος) είναι εξαιρετικοί. Ειδικά η Πηνελόπη Τσίλικα είναι τόσο από άποψη παρουσίας, όσο και από άποψη ερμηνείας, πραγματικά υπέροχη.

Η παραγωγή είναι, φυσικά, υψηλότατων προδιαγραφών (κοστούμια, σκηνικά, μουσική, ειδικά εφέ).

Με άλλα λόγια, πρόκειται για ένα χορταστικό δράμα χαρακτήρων που ίσως θα μπορούσε να ωφεληθεί εάν ήταν λίγο μικρότερο σε διάρκεια. Διαθέτει, πάντως, πολλές σκηνές ανθολογίας: ένας Επιτάφιος βγαλμένος από πίνακα, εμμονικές ερωτικές σκηνές (άλλες που βλέπουμε και άλλες που δεν βλέπουμε), τα βράχια και εκείνον τον χορό της θάλασσας που προαναφέραμε…

Τι είπαν σκηνοθέτης και σεναριογράφος μετά την ταινία

Παντελής Βούλγαρης: Το δύσκολο με τη μεταφορά ενός αγαπημένου βιβλίου στο σινεμά είναι ότι ο πρώτος σκηνοθέτης είναι πάντα ο αναγνώστης. Εγώ αισθάνομαι τυχερός που μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω τη Μικρά Αγγλία.

Ιωάννα Καρυστιάνη: Ο κινηματογραφικός λόγος είναι πολύ διαφορετικός από τον λογοτεχνικό. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ότι το βιβλίο είχε ελάχιστους διαλόγους. Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να ξεπεράσω αυτό το πρόβλημα. Πριν γράψω το σενάριο, ξαναδιάβασα το βιβλίο και στη συνέχεια το κλείδωσα στο συρτάρι, γιατί ήθελα να δημιουργήσω ένα αυτόνομο έργο.

Παντελής Βούλγαρης: Οι δύο νεαρές κοπέλες που ερμηνεύουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους διαθέτουν ιδιαίτερο ταλέντο και είναι και εφευρετικές. Τις άκουγα συχνά να συζητούν για το σενάριο και πολλές φορές ακολουθούσα τις προτάσεις τους. Την Πηνελόπη Τσιλίκα που ερμηνεύει την Όρσα την είδα σε ένα γύρισμα που κάναμε με την Κωνσταντίνα (την κόρη του, επίσης σκηνοθέτιδα). Είδα την ενέργειά της στην πράξη. Έψαξα και είδα πολλά πρόσωπα, βέβαια, αλλά στο μυαλό μου διατηρούσα το πρόσωπο της Πηνελόπης.

Παντελής Βούλγαρης: Αν θα έκανα μια ταινία με σύγχρονο θέμα; Το έχω σκεφτεί, αλλά ποιος θα είναι ο ήρωάς μου; Θα είναι για παράδειγμα ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ; Ένας άνεργος και εγώ θα παρακολουθώ ένα 24ωρο από τη ζωή του; Ή μήπως ο Ράιχενμπαχ; Πρέπει να υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία.

Ιωάννα Καρυστιάνη: Θεωρώ ότι η ανθρώπινη περιπέτεια και οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων έχουν σημασία σε κάθε εποχή. Η ταινία πραγματεύεται διαχρονικά θέματα, όπως είναι οι σχέσεις εξουσίας, τα συναισθήματα, η υποταγή. Σε αυτή τη δύσκολη για την Ελλάδα περίοδο δεν θα πρέπει να μιλάμε μόνο για την κρίση και το «τεφτέρι». Εμείς θέλαμε να είμαστε ειλικρινείς με τους θεατές. Μπορούσαμε να πούμε ότι φτιάξαμε μια αλληγορία για την παρούσα κατάσταση, λέγοντας ότι η φιγούρα της ηγεμονικής μητέρας συμβολίζει την Μέρκελ. Εμάς μας ενδιέφερε να μιλήσουμε για τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο άνθρωπος που έχει κάτι να αγαπά, ένα πρόσωπο, έναν τόπο, κάτι, είναι πιο έτοιμος να αγωνιστεί γι’ αυτό. Ο άνθρωπος που αγαπά, αγαπά και τη ζωή και αν αγαπάς τη ζωή θέλεις και να αγωνιστείς.