Μικρά Αγγλία, Μεγάλη Ταινία
Η «Μικρά Αγγλία» είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη που εξερευνά τη σχέση ανάμεσα σε δύο αδελφές και έναν άνδρα.
Η Όρσα είναι ερωτευμένη με το Σπύρο, αλλά η οικονομική κατάσταση του οδηγεί τη μητέρα της να πει «όχι» στον γάμο τους. Η Όρσα θα παντρευτεί κάποιον καπετάνιο, αλλά όταν ο Σπύρος γίνει μεγάλος και τρανός θα επιδιώξει –και θα καταφέρει- να παντρευτεί την αδελφή της Όρσας, τη Μόσχα. Οι δύο οικογένειες θα μείνουν στο ίδιο κτίσμα και θα διαπιστώσουν ότι τα πάθη δεν εξανεμίζονται εύκολα.
Η Μικρά Αγγλία ανοίγει με ένα υπέροχο πλάνο της φουρτουνιασμένης θάλασσας. Μοιάζει σχεδόν να χορεύει, είναι ατίθαση και επικίνδυνη. Και ταυτόχρονα δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της. Νομίζω ότι δεν υπάρχει πλάνο πιο χαρακτηριστικό αυτού που ο Βούλγαρης και η Καρυστιάνη ήθελαν να δώσουν στην ταινία: τον κίνδυνο της θάλασσας σε έναν τόπο κατ’ εξοχήν ναυτικό και καραβοτσακισμένο.
Είναι απίστευτο το πώς η ματιά του Βούλγαρη παραμένει τόσο σύγχρονη μετά από τόσα χρόνια σινεμά. Το πώς –με τη βοήθεια του Σίμου Σαρκετζή, διευθυντή φωτογραφίας- κινηματογραφεί τα σώματα, τα πρόσωπα, τα δάχτυλα, τα βράχια, τη θάλασσα, τη φύση.
Η υπόθεση μπορεί να φαίνεται κάπως αναμενόμενη, αλλά ο τρόπος της κινηματογράφησης και οι ερμηνείες απογειώνουν την ταινία. Τόσο οι νέοι ηθοποιοί (Πηνελόπη Τσιλίκα, Σοφία Κόκκαλη, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Μάξιμος Μουμούρης), όσο και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία (Αννέζα Παπαδοπούλου, Χρήστος Καλαβρούζος) είναι εξαιρετικοί. Ειδικά η Πηνελόπη Τσίλικα είναι τόσο από άποψη παρουσίας, όσο και από άποψη ερμηνείας, πραγματικά υπέροχη.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για ένα χορταστικό δράμα χαρακτήρων που ίσως θα μπορούσε να ωφεληθεί εάν ήταν λίγο μικρότερο σε διάρκεια. Διαθέτει, πάντως, πολλές σκηνές ανθολογίας: ένας Επιτάφιος βγαλμένος από πίνακα, εμμονικές ερωτικές σκηνές (άλλες που βλέπουμε και άλλες που δεν βλέπουμε), τα βράχια και εκείνον τον χορό της θάλασσας που προαναφέραμε…
Καταπληκτική ταινία, πολύ συγκινητική και πάρα πολύ καλή κριτική! Μπράβο Τάιλερ!!!
Εξαιρετική ταινία, απίστευτη φωτογραφία, ερμηνείες και συναισθήματα. Το υλικό για συζήτηση μετά, μεγάλο…
Καλή προσπάθεια , μέτριο αποτέλεσμα. Προβλέψιμο σενάριο και πλοκή σε μια ταινία 3 ορών ,.Το μόνο που κράτησε ξύπνιο το αντρικό κοινό ήταν η καλή σκηνοθεσία και φωτογραφεία ,θα μπορούσε όμως και ένας φοιτητής σκηνοθεσίας και φωτογραφίας να κάνει τα ίδια πλάνα ,(κάδρο μέσα σε κάδρο παιχνίδι με το φωτισμό ανάλογα το συναίσθημα , εστίαση σε το κύριο πρόσωπο σε βάθος κλπ…) κλισέ πράγματα ,σε σημείο εγωισμού ,πρωταγωνιστής ήταν ο σκηνοθέτης ΔΛΔ! .Από ερμηνεία πάλι , καλή και ελπιδοφόρα ,αλλά τίποτα το τρομερό, ήταν 2 σκηνές που σε συγκλονίζουν 3 δευτερόλεπτα αλλά σε μια ταινία 3 ορών είναι δυσανάλογο και δυστυχώς ,με αρνητικό πρόσημο….. Αν δεν ήταν ελληνική παράγωγη δεν νομίζω ότι άξιζε και τόσο προμο το έργο.
ΥΣ 1εχουμε δει μεγαλύτερες και πιο ακριβές παραγωγές , ακόμα και σε σήριαλ ( πχ νησί)
ΥΣ 2 στους κουλτουριάρες αφήνω ερωτηματικό, πραγματικά δεν ξέρω αν θα αρέσει….
ΥΣ 3 Στην μάνα μου θα άρεσε…. #υποκειμενικότητα
Slow and somewhat confusing start – because Inciting moment @50m felt half hour too late. I felt story would benefit by trim of 20 mins near start – leaving only essential back — get the juice (zoumi) of this classic love triangle. Not sure if Greeks want “longer movie” (eg like Bollywood) so excuse my ignorance on that point.
However – very absorbing drama piece. Awesome cinematrography, and composition – loved it, from first and last shots of ocean waves (close enough to touch eg choice of T/F lenses) and thematic use of colour grading (warm reds / cool blues for the characters moods). Brilliant.
I loved the embedded inter-generational conflict stemming from the same causes and effect – maritime sailors — grandfather to grandson. I’m Aussie Greek Nisioti ‘Islander’, and women raising families alone resonates with many Greeks incl. my family.
Sinharitira Good movie
Note to self – Passive Prot, partially ensemble, MIH, persnl guilt, triangle