Magical Girl

Ζούμε στην εποχή ενός ιδιότυπου σαδισμού. Μιας εποχής που η βία γύρω μας καταγράφεται μέσα μας και αισθάνεται την ανάγκη να διοχετευθεί μέσα σε άλλες συναισθηματικές καταστάσεις: Το χιούμορ, την ειρωνεία, τη θλίψη, την τρυφερότητα. Το πρώτο το είδαμε στο Ιστορίες για Αγρίους, το δεύτερο στο Κορίτσι που Εξαφανίστηκε. Το Magical Girl δεν διαθέτει χιούμορ και ειρωνεία, αλλά αποτελεί μία θλιμμένη διαπίστωση της ανθρώπινης κατάστασης.

Ένα βαριά άρρωστο κορίτσι λατρεύει ένα ιαπωνικό μάνγκα. Ο πατέρας της, νιώθωντας ότι την χάνει, αποφασίζει να της κάνει ένα δώρο. Τη στολή της αγαπημένης της ηρωίδας. Καθώς όμως δεν διαθέτει τα χρήματα, αποφασίζει να προβεί σε ακραίες ενέργειες. Η συνάντηση του με μια πλούσια γυναίκα με σκοτεινό παρελθόν και κατάθλιψη θα θέσει σε κίνηση μία σειρά από γεγονότα.

Τρεις άνθρωποι σε ακραίες συνθήκες. Άνθρωποι που μοιάζουν να κινούνται σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου η βία και ο πόνος κυριαρχούν, αλλά με έναν τρόπο ποιητικό.

Ξεχάστε τους καταιγιστικόυς ρυθμούς μίας ταινίας του Ταραντίνο. Η ταινία του Κάρλος Βερμούτ είναι βραδυφλεγής, όμορφη και θλιμμένη. Διαθέτει την υπερβολή των ταινιών του Αλμοδόβαρ –δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο ισπανός σκηνοθέτης τη λάτρεψε- και τη ζοφερή ατμόσφαιρα ενός θρίλερ του υποκόσμου. Διαθέτει σημάδια και αναφορές σε μάνγκα, καθρέφτες και εκβιαστικά τηλεφωνήματα. Και όλα αυτά συνιστούν ένα γοητευτικό σύνολο, έναν κύκλο που ξεκινά με βία και καταλήγει σε αυτήν.

Στο σύμπαν του Βερμούτ όλοι είναι ένοχοι και όλοι είναι αθώοι. Ένοχος είναι ο άνδρας που εκβιάζει, αλλά και η γυναίκα που παρασύρεται σε έναν σκοτεινό κόσμο.

Υπάρχουν πολλές σκηνές που σε σοκάρουν, είτε με την εξυπνάδα τους είτε με την ομορφιά των εικόνων. Η σκηνή στο καφέ προς το τέλος της ταινίας, καθώς και η αμέσως επόμενη στοιχειώνουν για πολύ καιρό το μυαλό.

Εξαιρετικές είναι και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών: Χοσέ Σακριστάν, Μπάρμπαρα Λένι και Λουίς Μπερμέχο δίνουν μαθήματα μέτρου στις ερμηνείες τους.

Όσο για το τέλος, αυτό επιδέχεται πολλών ερμηνειών, γεγονός που μπορεί να αφήσει τον θεατή μπερδεμένο, αλλά θα του δώσει τη δυνατότητα να ψάξει να βρει τη δική του εξήγηση στο τι ακριβώς συμβαίνει.

Τελικά να τη δω;

Οι νωχελικοί της ρυθμοί μπορεί να κουράσουν κάποιους, ωστόσο όποιος αφεθεί θα ανακαλύψει γοητευτικά στοιχεία μέσα της. Το Μαγικό Κορίτσι μιλά για τη βία και τη θλίψη χρησιμοποιώντας τους κανόνες ενός φιλμ νουάρ, με αναφορές και στο ιαπωνικό σινεμά (από τα μάνγκα στο θρίλερ του υποκόσμου).