Λάθος στο Λάθος

Ήρωες της ταινίας είναι δύο γάλλοι αστυνομικοί, ο Φρανκ και ο Σιμόν, φίλοι για χρόνια που απομακρύνθηκαν εξαιτίας ενός τραγικού δυστυχήματος που προκάλεσε ο Σιμόν. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο γιος του Σιμόν θα γίνει μάρτυρας σε ένα έγκλημα που φέρει την υπογραφή της μαφίας και ο Σιμόν θα κληθεί να προστατεύσει την οικογένειά του. Θα το κάνει ζητώντας τη βοήθεια του φίλου του.

Το κακό με το Λάθος στο Λάθος δεν είναι ότι είναι κακή ταινία. Είναι ότι είναι μία περιπέτεια που σε στιγμές παίρνει πολύ σοβαρά τον εαυτό της. Χρησιμοποιεί το παρελθόν και στο δυστύχημα για να προσδώσει σοβαροφάνεια σε κάτι που σε όλη την υπόλοιπη διάρκειά του είναι… τέρμα τα γκάζια.

Κυνηγητά, πυροβολισμοί, καταδιώξεις βρίσκονται στο επίκεντρο της ταινίας του Φρεντ Καβαγιέ, βετεράνου στην περιπέτεια (Pour Elle, Τρεις Ώρες Διορία). Η σκηνοθετική ματιά του Καβαγιέ δίνει ένταση και νεύρο στην ταινία, ενώ η υπέροχη φωτογραφία -το μεγαλύτερο μέρος των σκηνών είναι γυρισμένο βράδυ σε ημιφωτισμένους ή σκοτεινούς χώρους- δίνουν ατμόσφαιρα σε μία κατά τα άλλα αδιάφορη ταινία.

Ο Καβαγιέ επιλέγει ενδιαφέροντες χώρους για να στήσει τις αναμετρήσεις τους (ξεχωρίζει η ατμοσφαιρική σκηνή στο κτίριο με τους μουσαμάδες) και οι σκηνές δράσης αποπνέουν έναν ρεαλισμό.

Εκεί που η ταινία δεν μπορεί να πείσει είναι στο χτίσιμο των χαρακτήρων, στα κίνητρά τους, ενώ η πρ0σπάθεια να παραπέμψει σε κάτι πιο σοβαρό αποτυγχάνει παταγωδώς: δεν μπορεί μία ταινία που «φωνάζει» για μιάμιση ώρα να αποκτήσει ξαφνικά δραματικό υπόβαθρο.

Τελικά να τη δω;

Ενδιαφέρουσα σκηνοθετική ματιά που θα σας κρατήσει ευχάριστη συντροφιά για ένα βράδυ, αλλά θα την έχετε ξεχάσει την αμέσως επόμενη ημέρα.