MEG 2:Η ΤΑΦΡΟΣ (MEG 2: THE TRENCH)
Ο Τζόνας Τέιλορ επιστρέφει στα βάθη του ωκεανού, αυτή την φορά με μία ερευνητική ομάδα προκειμένου να ανακαλύψουν ένα νέο οικοσύστημα. Και ενώ ο ιδρυτής του ινστιτούτου έχει καταφέρει στο περίπου να δαμάσει έναν μεγαλόδοντα, η ομάδα του Τζόνας θα έρθει αντιμέτωπη με μία άλλη παράνομη ομάδα εξόρυξης, με καταστροφικά αποτελέσματα αφού θα φέρει στην επιφάνεια άλλους 2 μεγαλόδοντες, ένα τεράστιο χταπόδι, τα οποία θα χτυπήσουν ένα fun island στη στεριά του οποίου θα εμφανιστούν και μερικά απομεινάρια του Τζουράσικ Παρκ.
Η δεύτερη ταινία μετά το 2018 και το πρώτο MEG, διαθέτει πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ, μεγαλύτερη προσοχή στα εφέ και στις σκηνές δράσης και αγωνίας, ισόποσες δόσεις χιούμορ και σοβαρότητας, τον Τζέισον Στάθαμ, τον Κινέζο σταρ δράσης Τζιν Γου, και ενώ η πρώτη ώρα με τις υποβρύχιες σκηνές και την κατάβαση στην τάφρο, τα θερμικά κύματα και τις εκρήξεις είναι άκρως αποτελεσματικά, κλειστοφοβικά και απολαυστικά, στην δεύτερη ώρα του το MEG 2 χάνει όλο κέφι και όλο μπρίο την μπάλα, εφόσον αδυνατεί να κάνει τον μεγάλο χαβαλέ στο νησί και βάζει αυτόματο πιλότο, που όμως δείχνει να διασκεδάζει και να παραδίδει αυτό που είναι η ταινία. Ένα λούνα παρκ χαβαλέ, καταστροφής και καρχαριών σε συνδυασμό και λίγο με προϊστορικά τέρατα.
Το μεγάλο πρόβλημα της ταινίας είναι πως οι Μεγαλόδοντες χάνουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε πολλά σημεία της ταινίας και ακόμα και αν οι σκηνές που καταβροχθίζουν τους λουόμενους να τους βλέπουμε μέσα από το ίδιο τους το στόμα είναι κάτι πολύ τρομαχτικό, το γιγάντιο χταπόδι και τα δεινοσαυράκια δεν λειτουργούν τόσο λουναπαρκίστικα όσο θα μπορούσαν. Ο Τζέισον Στάθαμ το απολαμβάνει, οι κακοί είναι σχηματικοί και αστείοι μέσα σε μία σοβαροφάνεια που αυτοπαρωδείται, η αναληθοφάνεια χτυπάει κόκκινο επίτηδες, εν ολίγοις απολαυστικό μπλοκμπάστερ β’εθνικής που παλεύει να ανέβει στην Α αλλά η καταγωγή του δεν το αφήνει. Το θέαμα πάντως είναι εξασφαλισμένο!
