Η Πρωινή Δόξα του Διαβόλου που Φορούσε Πράντα

Ο Ρότζερ Μίτσελ ήταν ο σκηνοθέτης του Μια βραδιά στο Νότινγκ Χιλ, η Αλίν Μπρος ΜακΚένα έχει γράψει τα σενάρια ταινιών όπως, Ο Διάβολος Φοράει Πράντα, 27 Φορέματα. Νομίζω ότι η «ταυτότητα» του Morning Glory μιλά από μόνη της. Ουσιαστικά ο Διάβολος συναντά το Καλύτερα Δεν Γίνεται -τα αρνητικά στοιχεία και των δύο. Και ενώ θα μπορούσε να είναι κάτι παραπάνω, δεν ξεφεύγει ποτέ από τα κλισέ. Με μια εξέρεση. Τον επιτέλους-παίζω-έναν-ρόλο-στα-μέτρα-και-στην-ηλικία-μου Χάρισον Φόρντ. Ο οποίος είναι γερασμένος. Και υπέροχος.

Η υπόθεση θέλει μια νεαρή-ενζενί παραγωγό τηλεοπτικού προγράμματος (Ρέιτσελ ΜακΆνταμς) να αφήνει το «μικρό» Νιου Τζέρσι για τη Νέα Υόρκη και το τελευταίο (σε σειρά κατάταξης τηλεθεάσεων και ποιότητα) «πρωινάδικο» Daybreak. Ήδη από την αρχή καλείται να προσλάβει άνδρα παρουσιαστή για να πλαισιώσει την μοντέρνα πλην έχω-και-λίγο-άγχος-γιατί-η-μόδα-μου-έχει-περάσει Κολίν (Ντάιαν Κίτον). Εκείνη επιλέγει τον μεγαλο- και σοβαρό- δημοσιογράφο Μάικ Πόμεροϊ (Χάρισον Φορντ). Κι ενώ τα νούμερα δεν φαίνεται να σηκώνονται με τίποτα, οι συνεργάτες της της κάνουν τη ζωή δύσκολη και εκείνη δεν έχει προσωπική ζωή, εμφανίζεται και ένα αγόρι…

Τα υπόλοιπα είναι ευκόλως εννοούμενα, οπότε παραλείπονται. Αν πάντως αυτή η ταινία έχει κάτι διαφορετικό, αυτό είναι οι ηθοποιοί της. Η Ρέιτσελ Μακ Άνταμς είναι φρεσκαδούρα (αν και κατά την άποψή μου η Αν Χάθαγουεϊ το έκανε καλύτερα στον Διάβολο), η Ντάιαν Κίτον είναι τρελή όπως πάντα (ώρα μήπως να παίξει κάποιον άλλο ρόλο;) και ο Χάρισον Φορντ… ε, ο Χάρισον Φορντ σε κάνει απλά να ρίξεις τις άμυνές σου. Γκρινιάρης και ενοχλητικός σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, όταν παρουσιάζει το δικό του ρεπορτάζ φωτίζει την οθόνη, ενώ στην σκηνή με την ομελέτα είναι απλά αφοπλιστικός. Αυτό δηλαδή που επιδιώκει σε ολόκληρη την ταινία.