Επόμενος Σταθμός: Ουτοπία

Ο Απόστολος Καρακάσης μπαίνει στο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ. στη Θεσσαλονίκη μετά το κλείσιμό του για να παρακολουθήσει το πώς εξελίσεται η απόφαση των εργατών να το καταλάβουν και να το λειτουργήσουν μόνοι τους.

Πρόκειται για μία πικρή διαπίστωση: από την μία η επιμονή ορισμένων στο όνειρο, από την άλλη τα εμπόδια που τους θέτουν οι συνάδελφοί τους, η Πολιτεία που τους έχει αφήσει χωρίς βοήθεια, αλλά και η ίδια η έλλειψη τεχνογνωσίας δεν επιτρέπει στην επαναστατική αυτή πρωτοβουλία να ανθίσει.

Ο Καρακάσης (γνωστός από το ντοκιμαντέρ «Εθνικός Κήπος») δεν κρύβει πράγματα από τον θεατή, περιγράφει την κατάσταση ως έχει δίνοντας βήμα και στους υπέρ και στους κατά του εγχειρήματος να εκφράσουν την άποψή τους.

Παράλληλα, προσπαθεί να μιλήσει με όλους τους πρωταγωνιστές. Ανθρώπους που διαφωνούν και ανθρώπους που στηρίζουν το εγχείρημα, καθώς και με την πρώην ιδιοκτήτρια της ΒΙΟ.ΜΕ. Εδώ δεν ξεφεύγει και μία ειρωνία: Για παράδειγμα όταν λέει ότι δεν έχει χρήματα και δείχνει το σπίτι με πισίνα. Αλλά δεν μένει εκεί. Το αμέσως επόμενο λεπτό ο Καρακάσης δίνει ένα «χαστούκι» στον θεατή, ακούγοντας ότι εκείνη δεν μένει πια σε αυτό το σπίτι γιατί δεν μπορεί να το συντηρήσει. Και αισθάνεται θλίψη για ανθρώπους που προσπαθούν να κρατηθούν από περασμένα μεγαλεία και δεν μπορούν.

Στο τέλος, όμως, μένει μια πικρή γεύση για την Ουτοπία που δεν κατάφερε να γίνει πραγματικότητα…

Τελικά να τη δω;

Ενδιαφέρουσα καταγραφή των όσων συμβαίνουν στην Ελλάδα και μία πικρή καταγραφή του τι συμβαίνει με τις πρωτοβουλίες που ονειρεύονται μία διαφορετική μορφή εργασίας.