Palo Alto

Βασισμένο σε διηγήματα του Τζέιμς Φράνκο (ναι, του γνωστού Τζέιμς Φράνκο που από ότι φαίνεται εκτός από το να παίζει σε ταινίες, να σκηνοθετεί, να γράφει σενάρια, να είναι Instagram addict κάνει ΚΑΙ αυτό) το Palo Alto είναι σκηνοθετημένο από την 27χρονη Τζία Κόπολα, εγγονή του Φράνσις Φορντ Κόπολα και κόρη του Τζιάν Κάρλο.

Επηρεασμένη από την ταινία της θείας της, Σοφία Κόπολα, Αυτόχειρες Παρθένοι, η Τζία Κόπολα κινηματογραφεί εφήβους που βρίσκονται σε μια πορεία κατάθλιψης και αυτοκαταστροφής.

Εκεί, όμως, που η στιβαρή πρώτη ύλη της ταινίας της Κόπολα -το υπέροχο βιβλίο του Τζέφρι Ευγενίδη- μιλούσε για μία αναπόδραστη μετωπική σύγκρουση με το πεπρωμένο, η ταινία της Τζία μοιάζει να μην έχει και πολλά να πει.

Η Έιπριλ, μία νεαρή κοπέλα, έχει γίνει το αντικείμενο του πόθου του Τέντι, ενός νεαρού με αυτοκαταστροφικές τάσεις, ενώ παράλληλα φλερτάρει μαζί της και ο καθηγητής γυμναστικής της. Την ίδια ώρα, ο Φρεντ έχει να αντιμετωπίσει τα δικά του προβλήματα.

Ο Τζέιμς Φράνκο στα διηγήματά του θυμόταν τη δική του οργισμένη νιότη: αλκοόλ και ναρκωτικά, το να οδηγείς με ταχύτητα και μεθυσμένος, το να νιώθεις ότι δεν υπάρχει αύριο. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις ποιος μπορεί να ήταν. Ο wanna be επαναστάτης Τέντι (τον ερμηνεύει ο γιος του Βαλ Κίλμερ, Τζακ Κίλμερ), αυτός που είναι ταλέντο στη ζωγραφική, είναι το καλό παιδί αλλά δεν μπορεί και να το χωνέψει. Στην ταινία παίζει και ο μπαμπάς Βαλ Κίλμερ, αλλά εμφανίζεται συνολικά πέντε λεπτά.

Η ταινία θέλει να πει πολλά, αλλά τελικά καταφέρνει να πει ελάχιστα, καθώς οι ήρωες περιφέρονται σε σπίτια με πισίνες, από καναπέ σε καναπέ και σε άδειους νυχτερινούς δρόμους, λέγοντας πολλά, αλλά ελάχιστα με νόημα.

Τα νωχελικά πλάνα της Τζία Κόπολα δεν αποτελούν μία λεπτομερή εξέταση της ψυχολογικής κατάπτωσης των χαρακτήρων, αλλά μοιάζουν τόσο ανούσια όσο και ο ίδιος ο Φράνκο.

Τελικά να τη δω;

Δεν είναι άτεχνη, ούτε και κακή. Είναι μάλλον αδιάφορη. Και αυτό είναι μάλλον χειρότερο.