Με τον Μπαμπά ή τη Μαμά;
H Φλοράνς και ο Βενσάν αποφασίζουν να τερματίσουν τον γάμο τους, παρά να συνεχίσουν να ζουν κοινή ζωή υποκύπτοντας σε κοινωνικές συμβάσεις. Το δύσκολο είναι να το ανακοινώσουν στα τρία παιδιά τους, που δεν τα λες και αγγέλους. Τα προβλήματα, όμως, πραγματικά ξεκινούν όταν οι δύο –μελλοντικοί- πρώην σύζυγοι και επιτυχημένοι επαγγελματίες παίρνουν την μετάθεση που πάντα επιθυμούσαν, ακριβώς την στιγμή που πρέπει να αποφασιστεί η επιμέλεια των παιδιών τους. Η μηχανικός Φλοράνς (Μαρίνα Φουά) αδημονεί για την ανέλιξη της στην Δανία και ο γυναικολόγος Βενσάν (Λοράν Λαφίτ) για την υλοποίηση των ανθρωπιστικών του ονείρων στην Αϊτή, συμμετέχοντας στους γιατρούς χωρίς σύνορα. Άρα, ο στόχος τώρα για εκείνους είναι να μην πάρουν την επιμέλεια των παιδιών τους.
Η πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του Μαρτέν Μπουρμπουλόν, βασίζεται σε σενάριο των Αλεξάντερ ντε Λα Πατελιέ και Ματιέ Ντελαπόρτ ( Για όλα φταίει το όνομα σου!), και στέφθηκε με μεγάλη εμπορική επιτυχία στην Γαλλία, με πάνω από 3.000.000 θεατές.
Με μια σκηνοθεσία σε γρήγορους και νευρικούς ρυθμούς, που αποκαλύπτει την δόμηση της σχέσης των δύο συζύγων από την πρώτη σκηνή, όταν εκείνοι ήταν ακόμα φοιτητές. Δύο νεαροί να κυνηγάνε ο ένας τον άλλον, καταστρέφοντας πράγματα αξίας με στόχο τον εκνευρισμό του άλλου είναι να απορείς πως κατέληξαν παντρεμένοι με τρία παιδιά. Και για να μην απορείς για πολύ ώρα, το αμέσως επόμενο στάδιο της ταινίας είναι το διαζύγιο και η επιμέλεια των παιδιών τους. Μια επιμέλεια που δεν θέλει κανένας εις το όνομα της καριέρας! Και ενώ τα πράγματα ξεκινάνε σε χαμηλούς τόνους, που απλά προσπαθεί ο κάθε γονιός να βάλει λόγια υπέρ του άλλου (!), καταλήγει σε παράλογες και επικίνδυνες, για την σωματική ακεραιότητα των παιδιών, τεχνικές αποφυγής της επιμέλειας.
Είναι το Με τον Μπαμπά ή τη Μαμά κωμωδία; Όταν βλέπεις παιδιά να δηλητηριάζονται από την ίδια τους την μητέρα τους μοιάζει δύσκολο να γελάσεις αθώα. Μήπως είναι μια μαύρη κωμωδία που βασίζεται συνολικά στην ακρότητα των καταστάσεων, ζητώντας να δούμε την όλη υπόθεση σαν εξωπραγματικό γεγονός; Το πρόβλημα είναι ότι η διαχείριση των θεμάτων της ταινίας δεν είναι συνολικά ακραία, αλλά σ’ ένα καθημερινό πλαίσιο, όπως το γνωρίζουμε, δύο γονείς προκαλούν γεγονότα που αναπόφευκτα δημιουργούν παιδικά τραύματα, ψυχικά αλλά και σωματικά.
Η μεγάλη αμαρτία με την παρακολούθηση της ταινίας είναι ότι σε κάποια σημεία μοιάζει αυθόρμητα διασκεδαστική. Σίγουρα κάποιες σκηνές θα σου προκαλέσουν γέλιο, και μόλις αποκωδικοποιήσεις τι ακριβώς θεώρησες αστείο, θα γυροφέρεις στο κάθισμα σου. Αν είσαι γονιός που υπεραγαπά τα παιδιά του, νομίζω ότι πραγματικά θα σου προκαλέσει εκνευρισμό… ή μάλλον, θέλω να πιστεύω ότι θα σου προκαλέσει εκνευρισμό και δεν θα σου δώσει ιδέες!
