Ο Πιτ και ο Δράκος του
Συνδυασμός live action και ψηφιακών εφέ, η ταινία «Ο Πιτ και ο δράκος του» αποτελεί ριμέικ της animation ταινίας του 1977. Ο Πιτ χάνει τους γονείς του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα (η Disney αγαπά τις ιστορίες με ορφάνια) και αναγκάζεται να ζήσει μόνος του στο δάσος, συντροφιά με έναν δράκο που δεν είναι ορατός πάντα και σε όλους. Κάποια στιγμή τον βρίσκει στο δάσος μια δασοφύλακας (η Μπράις Ντάλας Χάουαρντ), της οποίας ο πατέρας αφηγείται ιστορίες που έχουν έναν δράκο που θυμίζει πολύ τον δράκο του Πιτ. Σε όλο αυτό προσθέστε την κακή βιομηχανία ξηλείας που απειλεί το δάσος που κατοικεί ο δράκος Έλιοτ και έχετε περίπου μια εικόνα για το τι είναι «Ο Πιτ και ο Δράκος του».
Οι ομοιότητες με τον Ε.Τ. τον εξωγήινο είναι σαφέστατες (αν και η animated ταινία κυκλοφόρησε μερικά χρόνια πριν τον Ε.Τ.). Και οι δύο ταινίες αφηγούνται ιστορίες για ένα πράσινο παράξενο πλάσμα που γίνεται φίλος με ένα αγόρι και αυτή η φιλία μοιάζει να έχει περισσότερη σημασία από οτιδήποτε άλλο στη ζωή του μικρού αγοριού.
Η ταινία μιλά κυρίως για τη δύναμη της παιδικής φαντασίας και διαθέτει αρκετές ομοιότητες με το -πιο σπαραχτικό- Monster’s Call που θα δούμε σύντομα στις ελληνικές αίθουσες. Παραμένει μια ντισνεϊκή περιπέτεια -εντυπωσιακά εφέ, ισχυροί οικογενειακοί δεσμοί, ένα παιδί που καλείται να βρει τον δρόμο του-, αλλά το μήνυμα στην καρδιά της ταινίας μοιάζει πιο σκοτεινό από τις συνηθισμένες ταινίες της Ντίσνεϊ. Είναι η διαχείριση της απώλειας αυτή που δίνει στον «Πιτ και τον Δράκο του» ιδιαίτερη αξία, ενώ κατά τα άλλα η ταινία δεν μας εκπλήσσει ιδιαίτερα: βλέπουμε αυτό που περιμένουμε να δούμε.
Σίγουρα πρόκειται για μια φαντασμαγορική περιπέτεια που θα κρατήσει στην οθόνη μικρούς και μεγάλους, αλλά την ίδια ώρα πρόκειται ακριβώς για μία οικογενειακή ταινία που έχουμε δει αρκετές φορές στην μεγάλη οθόνη. Θα κρατήσει το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων (στην Ελλάδα προβάλλεται και μεταγλωττισμένη), αλλά δεν διαθέτει το βάθος μιας ταινίας όπως ο Ε.Τ. ή του υπέροχου «Where the Wild Things Are» του Σπάικ Τζόνζε.
Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ σε έναν μάλλον διεκπεραιωτικό ρόλο, ενώ η Μπράις Ντάλας Χάουαρντ ερμηνεύει συγκινητικά τη μητρική φιγούρα της ταινίας. Η περισσότερη δουλειά πέφτει στους ώμους των πιτσιρίκων και αυτοί τα καταφέρνουν μια χαρά, είναι όμως ο ίδιος ο δράκος, ο Έλιοτ (άλλη μία ομοιότητα με τον Ε.Τ. καθώς Έλιοτ ήταν το όνομα του αγοριού στην ταινία) αυτός που θα τραβήξει την προσοχή. Έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στα ψηφιακά εφέ, με αποτέλεσμα να υπάρχουν σκηνές στην ταινία που το ανθρώπινο βλέμμα του δράκου προκαλεί έκπληξη στον θεατή.
