Poltergeist (3D)

Στην τάση που θέλει παλιές ταινίες τρόμου να αναβιώνουν σε μία τρισδιάστατη ή μη εκδοχή τους, το Poltergeist του 1982 επιστρέφει στις οθόνες σε ένα ριμέικ που σε κάνει να ενδιαφέρεσαι μεν για τους κεντρικούς ήρωες, αλλά δεν προσφέρει και πολλά από άποψη χιούμορ ή τρόμου.

Μία οικογένεια μετακομίζει σε ένα σπίτι στα προάστια. Ο σύζυγος είναι άνεργος, η σύζυγος προσπαθεί να γράψει ένα βιβλίο, βγάζοντάς τα πέρα με τα τρία παιδιά της οικογένειας. Μέχρι τη στιγμή που το σπίτι θα δεχθεί επίθεση από πνεύματα, μιας και έχει χτιστεί πάνω σε παλιό νεκροταφείο. Η οικογένεια θα προσπαθήσει να αμυνθεί.

Σε ένα περίεργο δείγμα οικογενειακής horror κωμωδίας που δεν βλέπουμε πολύ συχνά στην οθόνη, η ταινία καταφέρνει να πετύχει εν μέρει τον στόχο της: λίγο να σε κάνει να τρομάξεις, λίγο να εντυπωσιαστείς με τα εφέ, λίγο να γελάσεις. Δεν έχει, βέβαια, λόγο ύπαρξης αφού όλα αυτά τα κατάφερνε -και πολύ καλύτερα- η ταινία του 1982 που είχε στην παραγωγή την υπογραφή του Στίβεν Σπίλμπεργκ.

Δεν είναι μόνο ότι το original τα προσέφερε όλα αυτά σε μεγαλύτερο βαθμό, αλλά και ότι οι προσθήκες που γίνονται λειτουργούν εναντίον της ταινίας: η εποχή των κινητών τηλεφώνων, των drone cameras, ενώ και τα σαν ζόμπι πνεύματα του τέλους μοιάζουν να είναι βγαλμένα από βιντεοπαιχνίδι.

Αυτό το οποίο καταφέρνει να σε πείσει η ταινία είναι ότι οι Μπόουεν της ταινίας είναι πραγματική οικογένεια. Τα μέλη της δεν διαθέτουν μόνο εμφανισιακή ομοιότητα, αλλά αναπτύσσουν σχέσεις τρυφερές μεταξύ τους. Σε αυτό συμβάλει ο Σαμ Ρόκγουελ (που είναι πολύ καλός ηθοποιός και απορείς τι δουλειά έχει σε αυτή την ταινία) και η Ρόζμαρι ΝτεΓουίτ.

Τελικά να τη δω;

Εάν δεν έχετε δει την κλασική ταινία του 1982, θα ικανοποιηθείτε. Αλλά πάλι, γιατί να μην δείτε την κλασική ταινία του 1982;