ΜΗΧΑΝΗ ΠΡΟΒΟΛΗΣ

Σαββατιάτικες προβολές: Μία Ημέρα

To Μία Ημέρα δεν είναι μια ερωτική ιστορία. Ούτε καν μια ταινία «γυναικεία». Αντιθέτως, είναι μια πολύ (και) ανδρική ταινία.

Η ταινία παρακολουθεί τη ζωή δύο ανθρώπων και της μεταξύ τους σχέσης (της Έμα και του Ντέξτερ) σε μία περίοδο 20 ετών, ρίχνοντας το βλέμμα σε μία συγκεκριμένη ημερομηνία (την επέτειο της γνωριμίας τους).

Ο Ντέξτερ του Τζιμ Στάρτζες είναι ένας πραγματικός χαρακτήρας που κάνει λάθη (πολλά από αυτά), που πονάει, που ο θεατής θέλει να τον δείρει, να τον ταρακουνήσει, να τον αγκαλιάσει, να του δώσει συγχώρεση. Που τελοσπάντων δεν αποτελεί καρικατούρα. Γιατί ο Ντέιβιντ Νίκολς (συγγραφέας του βιβλίου και σεναριογράφος της ταινίας) ξέρει πώς να γράφει ανδρικούς χαρακτήρες. Σε αυτό βοηθά και η σπουδαία ερμηνεία του Τζιμ Στάρτζες (Η Αν Χάθαγουεϊ δεν με τρέλανε εδώ, αλλά τα παραστρατήματα τα συγχωρούμε γιατί την αγαπάμε).

Προσοχής αξίζει η ικανότητα της σκηνοθέτιδος Λόνε Σέρφινγκ (του Μια Κάποια Εκπαίδευση) να εικονογραφεί μοναδικά χώρους. Πόλεις, σπίτια, δρόμους, τους δίνει μια ζωντάνια που τους κάνουν να ξεπηδούν από τη μεγάλη οθόνη.

Τελικά, το Μία Ημέρα καταφέρνει να γίνει πραγματικά συγκινητικό, να μιλήσει για τις δεύτερες ευκαιρίες, για τα λάθη που γίνονται και για τον χρόνο που χάνεται. Και να αφήσει και μια γλυκόπικρη αίσθηση.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *