Σαββατιάτικες προβολές: The Believer
Πώς και πότε εκκολάφθηκε το αυγό του φιδιού; Πώς καταλήξαμε στη δολοφονία ενός νεαρού; Πώς τόσο καιρό κάναμε τα στραβά μάτια μπροστά στο φαινόμενο του νεοναζισμού; Πώς αργήσαμε τόσο να δράσουμε, να χαρακτηρίσουμε την Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση και να συλλάβουμε τους υπαίτιους της ύπαρξής της; Αυτά τα ερωτήματα μάς απασχόλησαν αυτή την εβδομάδα ως χώρα (αλλά και διεθνώς όπου μεταδόθηκε η είδηση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από τον Γ.Ρουπακιά που φέρεται να είχε στενές σχέσεις με τη Χρυσή Αυγή).
Το σινεμά τι ρόλο παίζει σε όλα αυτά; Η τέχνη έρχεται να δώσει τις δικές της απαντήσεις. Στη Δράμα, για παράδειγμα, το μεγάλο βραβείο το κέρδισε η ταινία της Ασημίνας Προέδρου, Red Hulk που ασχολείτο με την ένταξη ενός νεαρού σε μία φασιστική οργάνωση που στρέφεται κατά των μεταναστών και όχι μόνο. Στο περσινό Sphinx, ο Κωνσταντίνος Καραμαγκιόλης ασχολείται με το ίδιο φαινόμενο.
Βρισκόμαστε σε μία εποχή που η τέχνη πρέπει να μιλήσει επιτακτικά για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Που πρέπει να λάβει θέση, να κρίνει, να προσπαθήσει να εξηγήσει, να δείξει την ανθρώπινη πλευρά των πραγμάτων.
Εμείς θυμηθήκαμε το The Believer (2001) του Χένρι Μπιν με τον Ράιαν Γκόσλινγκ, ο οποίος ερμηνεύει έναν νεαρό εβραίο που αναπτύσσει αντισημιτικές απόψεις και εντάσσεται σε νεοναζιστική οργάνωση. Η ταινία κατέκτησε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ του Σάντανς. Η θρησκευτική πίστη, η επιρροή της, καθώς και η επιρροή της στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του ατόμου, όλα αυτά αποκαλύπτονται στην ταινία του Μπιν, η οποία έχει την τύχη να έχει ως πρωταγωνιστή τον Γκόσλινγκ, ο οποίος με μια ευαίσθητη και έξυπνη ερμηνεία δίνει υπόσταση στον χαρακτήρα του.
