Selma
Με δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερου Τραγουδιού), η ταινία μεταφέρει τον θεατή σε μία ταραγμένη περίοδο, στη δεκαετία του ’60, παρουσιάζοντας τους αγώνες που έκανε ο μεγάλος αγωνιστής Μάρτιν Λούθερ Κινγκ καθώς και τη πορεία διαμαρτυρίας που οργάνωσε από την πόλη Σέλμα ως την Αλαμπάμα προκειμένου να αναγνωριστούν τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών. Την άνοιξη του 1965, μια σειρά από δραματικά γεγονότα άλλαξαν την πορεία της Αμερικής και τη σύγχρονη αντίληψη σχετικά με τα δικαιώματα των πολιτών. Διαδηλωτές, όπως ο Δρ. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, προσπάθησαν αρκετές φορές να προβούν σε ειρηνική πομπή από την πόλη Σέλμα έως το Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα διεκδικώντας το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα της ψήφου για την αφροαμερικανική κοινότητα. Το Selma της Άβα ΝτυΒερνέ καταγράφει μια σειρά από ιστορικά γεγονότα, μεταξύ των οποίων και της έντασης που επικρατούσε στις σχέσεις του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον.
To Selma είναι μία σπουδαία ταινία. Όχι απαραιτήτως μία πολύ καλή ταινία, αλλά σπουδαία από την άποψη της θεματικής της, από την άποψη των διεργασιών που παρουσιάζει για ένα τόσο σημαντικό θέμα: τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών. Έρχεται στη σκιά των δολοφονιών νεαρών Αφροαμερικανών από λευκούς αστυνομικούς, και υπενθυμίζει ότι οι ρατσιστικές εντάσεις είναι ακόμα και σήμερα αυξημένες σε μία χώρα που κατάφερε μόνο εν μέρει να τις αντιμετωπίσει. Το Selma το θυμίζει αυτό. Θυμίζει ότι για τους μεγαλύτερους αγώνες, χρειάζεται αποφασιστηκότητα και πυγμή, αλλά και μία εμμονή στην ειρήνη.
Η Άβα Ντι Βερνέ κάνει μία ακαδημαϊκά γυρισμένη, στρατευμένη ιστορία. Το κάνει, όμως, με τρόπο που σε τραβάει από το μανίκι και σε αναγκάζει να προσέξεις. Σε μεγάλο βαθμό για αυτό ευθύνεται η ερμηνεία του Ντέιβιντ Ογέλογουο που ως Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τραβάει αβίαστα τα βλέμματα και δίνει μία ερμηνεία πιστή τόσο στο γράμμα, όσο και στο πνεύμα του μεγάλου αγωνιστή.
Οι συναντήσεις του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Λίντον Τζόνσον, η σχέση του με τη σύζυγό του, οι προσπάθειες να οργανωθεί η πορεία απασχολούν το πρώτο μέρος της ταινίας που είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενες, τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.
Η ταινία αποκτά ενέργεια όταν η αφροαμερικανική κοινότητα (μαζί με κάποιους λευκούς υποστηρικτές) βγαίνει στους δρόμους της Σέλμα. Η πρώτη, ηλεκτρισμένη, ματωμένη πορεία, η δεύτερη που έρχεται μετά το κάλεσμα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ -και όπου βλέπουμε και τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο, μέγα υποστηρικτή του Civil Rights Act, να σπεύδει να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Κινγκ- και η τρίτη, ένας πραγματικός θρίαμβος της αφροαμερικανικής κοινότητας και του κινήματος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι τότε που αποκτά ενέργεια η ταινία, μία ενέργεια που υπήρχε σε μεγάλο βαθμό στο τρέιλερ, αλλά δεν υπήρχε στην ίδια την ταινία.
Τελικά να τη δω;
Ενδιαφέρουσα -αν και ακαδημαϊκή- καταγραφή μιας εποχής και ενός συμβάντος που έχει πολλά να διδάξει. Ξεχωρίζει η ερμηνεία του Ντέιβιντ Ογέλογουο.
