September
Ίσως η αγάπη να είναι ένα σκυλί
Η Πέννυ Παναγιωτοπούλου δέκα χρόνια μετά το «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί ο μπαμπάς μου» (Βραβείο στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο) επιστρέφει με το September την δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της. Το September προβλήθηκε για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό στα πλαίσια του φετινού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας ” Νύχτες Πρεμιέρας”. Νωρίτερα είχε κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι. Βασικό θέμα στην ταινία είναι η απώλεια, όχι ενός ανθρώπου αλλά ενός ζώου.
Η Άννα (Κόρα Καρβούνη) είναι μια κοπέλα 32 ετών που εργάζεται σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα και ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας με τον σκύλο της. Σε όλες της τις δραστηριότητες παρόν είναι και ο Μανού. Ακόμη και στη δουλειά της τον έχει μαζί της. Η μόνη της συγγενής είναι η αδερφή της που ζει στην Αμερική. Η Άννα δεν φαίνεται να έχει φίλους ούτε να σχετίζεται με συναδέλφους. Μια καλημέρα έχει μόνο με μια οικογένεια στη γειτονιά της.
Όλα αλλάζουν όταν ο σκύλος της Άννας πεθαίνει. Ο κόσμος φεύγει κάτω από τα πόδια της. Η Άννα μένει μόνη, βιώνει το πένθος της και ζητά από την γυναίκα του γειτονικού σπιτιού (Μαρία Σκουλά) βοήθεια. Αυτή νιώθοντας τον πόνο της, τη βοηθά να θάψουν τον σκύλο της στον κήπο τους.
Η Άννα αγκιστρώνεται από την οικογένεια. Επινοεί καθημερινά λόγους για να ναι μαζί της, με την σύζυγο και τα παιδιά. Μια παθολογική σχέση ξεκινά. Θα βγάλει πουθενά; θα αντέξει το οικογενειακό σύστημα την άγνωστη γειτόνισσα που εισέβαλε στο σπίτι τους;
Με απέριττες σκηνές, απλούς διαλόγους, υπέροχη φωτογραφία και μουσική η Πέννυ Παναγιωτοπούλου μας μεταφέρει σε έναν κόσμο που μια απώλεια δημιουργεί τις προϋποθέσεις να φανεί σε όλο της το μέγεθος η μοναξιά, ο πόνος, η ανάγκη για επαφή, για φιλία και συντροφικότητα. Συνθήκες που πάμπολλες φορές στις μεγαλουπόλεις μας με την κάθε είδους παθογένεια και ψυχοπαθολογία των πολιτών, αναπληρώνουν οι τετράποδοι φίλοι που με την αγάπη τους κάνουν πολλούς να χαμογελούν και να νιώθουν δυνατοί και ζωντανοί.
Εξαιρετική για μία ακόμη φορά η Κόρα Καρβούνη, μια νέα ηθοποιός μόλις 33 ετών που έχει στο ενεργητικό της μόνο καλές δουλειές τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο θέατρο και την τηλεόραση. Απόψε, επέλεξε τον κινηματογράφο του Κολωνακίου για να παρακολουθήσει την ταινία της και κατ’επέκταση να ακούσει τα συγχαρητήρια από το κοινό. Πάντα σεμνή, γλυκιά ευγενική και προσιτή..
Την πρωτοείδα πριν μερικά χρόνια στο “Θέατρο του νέου Κόσμου”, όταν πρωταγωνιστούσε στις “Σεξουαλικές νευρώσεις των γονιών μας”, στον ρόλο ενός παιδιού με νοητική υστέρηση. Τότε, η Κόρα Καρβούνη μου είχε πει ότι για να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του απίστευτα δύσκολου ρόλου, είχε πάρει άδεια από το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής – Δρομοκαϊτειο όπου μελέτησε την συμπεριφορά ψυχωσικών.
Η Κόρα Καρβούνη γεννήθηκε στις 22 Απριλίου του 1980 στην Αθήνα. Έχει συμμετοχές στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και την Νότια Κορέα, την Αμερική και την Ιταλία. Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 2002 και έχει τιμηθεί το 2006 από το περιοδικό Αθηνόραμα ως η Καλύτερη Ηθοποιός και το 2007 με το Βραβείο Μελίνα Μερκούρη.
Στην τηλεόραση, την έχουμε δει στα:
Άμυνα ζώνης – ΝΕΤ (2007)
10 – Alpha (2008)
Άγρια παιδιά – Mega (2009)
Καρυωτάκης – ΕΤ1 (2009)
Στον κινηματογράφο, έχει παίξει μέχρι σήμερα σε δύο ταινίες:
Tungsten (2010)
JACE (2011)
