ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Slender Man

1popcorn

Τέσσερις φίλες αποφασίζουν να προκαλέσουν τους εαυτούς τους γνωρίζοντας καλύτερα τον Slender Man μέσα από ένα βίντεο στο ίντερνετ. Αυτό που αρχικά φάνηκε αστείο και αδιαμφισβήτητα ανίκανο να προκαλέσει φόβο, τελικά θα αποδειχθεί μια κατάρα από την οποία δεν μπορούν να γλυτώσουν. Μια προς μια πέφτουν θύματα ενός ανατριχιαστικού πλάσματος χωρίς πρόσωπο αλλά με μακριά χέρια.

slender-man-trailer-1514997502

Η ιδέα του Slender Man πρωτοεμφανίστηκε το 2009 στην ιστοσελίδα Something Awful, όταν αυτή διοργάνωσε ένα διαγωνισμό για την ανάδειξη ενός τρομαχτικού πλάσματος που θα αποτελούσε επινόηση των διαγωνιζομένων. Ο Eric Knudsen (γνωστός και ως Victor Surge) δημιούργησε ένα πλάσμα που μοιάζει με άνθρωπο αλλά είναι αφύσικα ψηλό με μακριά – και πολλά, σύμφωνα με την ταινία- άκρα, χωρίς πρόσωπο και φοράει κοστούμι. Ο Sylvain White, με κύρια ενασχόληση την τηλεοπτική σκηνοθεσία και λιγότερο τον κινηματογραφική, συνεργάζεται με τον σεναριογράφο David Birke (Elle) για να δώσουν στον Slender Man κινηματογραφική ζωή – κάτι που έχει ξανασυμβεί καθώς ο ήρωας του Victor Surge έχει ήδη αποτελέσει έμπνευση για ταινίες και παιχνίδια.

SLENDER MAN.

Ο Slender Man «ενεργοποιείται» εάν τα θύματα του παρακολουθήσουν ένα βίντεο που τον καλεί, κάτι το οποίο και κάνει η κοριτσοπαρέα της ιστορίας μας. Μετά το τέλος του βίντεο τίποτα δεν είναι το ίδιο καθώς ο Slender Man, που δείχνει να έχει προτίμηση σε νεαρές ηλικίες, θα τις στοιχειώσει και ή θα οδηγήσει τα θύματα του στην τρέλα ή θα τα πάρει μαζί του. Η ιδέα δεν μοιάζει ιδιαίτερα πρωτότυπη και η ελπίδα για μια ευτυχή υλοποίηση περιορίζεται σε μια δυναμική και – γιατί όχι- τρομακτική σκηνοθεσία. Το πρώτο μέρος της ταινίας μοιάζει αξιοπρεπές με προσπάθεια να επικεντρωθεί περισσότερο στον φόβο των κοριτσιών και λιγότερο στην εμφάνιση του πλάσματος, εντείνοντας έτσι την αγωνία τόσο των θυμάτων του όσο και του θεατή. Στο δεύτερο μισό όμως, νιώθοντας την πίεση για κλιμάκωση της αγωνίας, οι εμφανίσεις του Slender Man πληθαίνουν και η κινηματογράφηση όχι μόνο δεν στέκεται αντάξια των προσδοκιών αλλά σε σημεία μοιάζει να προκαλεί τα αντίθετα αποτελέσματα, κάνοντας τον Slender Man και τις επιπτώσεις στα θύματα του να αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας. Τουλάχιστον, οι τέσσερις πρωταγωνίστριες (Joey King, Julia Goldani Telles, Jaz Sinclair, Annalise Basso) αντιμετωπίζουν σοβαρά τους ρόλους τους και καταφέρνουν να χτίσουν με την εκφραστικότητα των προσώπων τους όλα όσα ο Slender Man γκρεμίζει με τις εμφανίσεις του.

Ακόμα και αν είσαι μεγάλος φαν των ταινιών τρόμου με εφηβικούς ήρωες και τρομακτικά πλάσματα, δύσκολα θα συγχωρήσεις την προχειρότητα των σκηνών κυρίως προς το τέλος της ταινίας που δυστυχώς δεν θα καταφέρουν να καλύψουν ούτε στο ελάχιστο την ανάγκη σου για έκρηξη αδρεναλίνης.

Γιώτα Τσιορβά

Θυμάται τον εαυτό της να κλαίει επειδή η μαμά της δεν ήθελε να την πάει να δει το «Μπάμπι το Ελαφάκι»... Σκασίλα της για το ελαφάκι, σινεμά ήθελε να πάει… και ακόμα αυτό θέλει… να πηγαίνει σινεμά… να βλέπει ταινίες… με αδυναμία στα κινούμενα σχέδια (όσα χρόνια και αν περάσουν!) και μεγάλη της αμαρτία οι ταινίες με μεταφυσικούς πρωταγωνιστές (βαμπίρ, λυκανθρώπους, ζόμπι κτλ.). Παρ’όλα αυτά θα δει τα πάντα. Και σημαντική σημείωση: δεν έχει κοιμηθεί ποτέ σε ταινία, όσο κουρασμένη και αν είναι, όσο βαρετή και να είναι η ταινία. Αρκεί να είναι σινεμά… χόμπι, ανάγκη, εξάρτηση, έρωτας…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *