Editorial: Πότε θα στηρίξουμε επιτέλους τη μικρού μήκους;

Του Τάιλερ Ντέρντεν

Υπάρχουν αρκετά θέματα που θα μπορούσε να πει κανείς για το Φεστιβάλ Μικρού Μήκους Ταινιών της Δράμας. Για τα βραβεία, για το επίπεδο των ταινιών (πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις όχι κάτι το συγκλονιστικό) για τις αγαπημένες μας ταινίες (ξεχωρίζω Προσευχή, A Single Body, Τρεις αυγουλιέρες παραλίγο τέσσερις, Δείπνο για Λίγους).

Θα σταθώ, όμως, σε κάτι άλλο. Την Παρασκευή βρέθηκα στο Pitching Lab, μια προσπάθεια νέων δημιουργών να παρουσιάσουν τις ιδέες τους και να βρουν χρηματοδότηση. Οι εκπρόσωποι του ελληνικού σινεμά ήταν ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Κάποιοι που είχαν υποσχεθεί να έρθουν δεν ήρθαν, κάποιοι άλλοι δεν έκαναν τον κόπο να έρθουν.

Είναι κρίμα και ντροπή. Θα έπρεπε όλος ο κινηματογραφικός κόσμος, εταιρείες παραγωγής (όσες υπάρχουν που στηρίζουν το ελληνικό σινεμά και βάζουν χρήματα σε αυτό) να ενδιαφερθούν για αυτό που συμβαίνει στη Δράμα. Να ακούσουν τις ιδέες των νέων δημιουργών, να ρωτήσουν, να ενδιαφερθούν. Έστω και αν δεν δώσουν οικονομική στήριξη. Έστω και μόνο από ενδιαφέρον.

Πραγματικά σε αυτό το πλαίσιο αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στη Finos Film, εκπρόσωπος της οποίας ήταν εκεί, έχοντας μπει δυναμικά στο χώρο και προσφέροντας, μάλιστα, στη Δράμα το ποσό των 5.000 ευρώ στον νικητή του πρώτου βραβείου. Μακάρι να μιμηθούν και άλλοι το παράδειγμά της. Είναι κρίμα να ξεχνάμε ότι οι σημερινοί μικρομηκάδες, αύριο θα παίρνουν βραβεία στο εξωτερικό.