Thank You For Your Service
Η επιστροφή από τον πόλεμο στο Ιράκ, για μια ομάδα στρατιωτών, δεν μοιάζει τόσο ονειρική όσο πίστευαν. Ο επαναπατρισμός δεν θα τους ανακουφίσει αλλά αντίθετα θα τους φέρει αντιμέτωπους με τις φρικτές μνήμες του πολέμου. Ο Άνταμ, ο Μπιλ και ο Σόλο έχουν γυρίσει σωματικά αρτιμελείς από το πεδίο της μάχης όχι όμως και νοητικά.
Ο υποψήφιος για Όσκαρ Σεναρίου Τζέισον Χολ, μετά το American Sniper, επιστρέφει στις ιστορίες των βετεράνων πολέμου αυτή την φορά διασκευάζοντας το βιβλίο του Ντέιβιντ Φίνκελ και δοκιμάζοντας για πρώτη φορά τις ικανότητες του στα σκηνοθετικά ηνία. Κύριος άξονας η μετατραυματική αγχώδης διαταραχή που είναι συχνή στους στρατιώτες που επιστρέφουν από τον πόλεμο και την οποία η Αμερική πολύ θα ήθελε να κρύψει κάτω από το χαλί, ώστε να μην ρίξει το κύρος ενός πολέμου και την ανδρεία των αντρών που βρέθηκαν εκεί. Οι πρωταγωνιστές του Thank You For Your Service έχουν να διαχειριστούν όχι μόνο τις αναμνήσεις των νεκρών σωμάτων φίλων και εχθρών, τα οποία κράτησαν στα χέρια τους, αλλά και μια επαναφορά στην καθημερινότητα που τους πιέζει χωρίς διέξοδο. Ο Άνταμ (Μάιλς Τέλερ), παρασημοφορημένος για τις ηρωικές του πράξεις, δεν έχει δουλειά, δεν ξέρει τις συνήθειες της κόρης του και δεν έχει συνηθίσει ακόμη την ύπαρξη του νέου μέλους της οικογένειας του. Μέσα στο μυαλό του ξαναζεί στιγμές που τον γεμίζουν ενοχές, για τυχόν λάθος επιλογές που δεν θα μπορέσει να αλλάξει, και σταδιακά τα φαντάσματα βγαίνουν από το κεφάλι του και αρχίζει να νιώθει την παρουσία τους γύρω του. Ο Μπίλι (Τζο Κόουλ) δεν βρίσκει την ευτυχία με την επιστροφή του, αντίθετα βρίσκεται ξαφνικά μόνος του χωρίς χρήματα και οικογένεια. Είναι εκείνος που δεν έχει τίποτα να τον συγκρατήσει από την απόλυτη βύθιση στην κατάθλιψη. Ο Σόλο (Beulah Koale) είναι ο μόνος που θέλει να γυρίσει πίσω, δεν θέλει να παραδεχθεί ότι η μνήμη του πια υπολειτουργεί και δεν μπορεί να συγκρατήσει τον εαυτό του από βίαια ξεσπάσματα και παραβατικές συμπεριφορές.
Οι πρώην στρατιώτες δεν μπορούν εύκολα να κατανοήσουν τον ρόλο τους πίσω στην πατρίδα, δυσκολεύονται να προσαρμοστούν ως πατεράδες, σύζυγοι ή υποψήφιοι εργαζόμενοι. Περιμένουν υπομονετικά στην ουρά για το επίδομα τους και χορεύουν αγκαλιασμένοι υπό τους ήχους του «What is love?». Χωρίς να το συνειδητοποιούν περιμένουν από κάποιον να τους σώσει, ή και όχι, από τις ίδιες τους τις σκέψεις και τα τραύματα που έχει χαράξει στο μυαλό τους η εμπειρία του πολέμου.
Αν και το θέμα δεν μοιάζει πρωτότυπο, η περιγραφή του Χολ κάνει μια συγκρατημένη επίκληση στο συναίσθημα. Μετά τον ενίσχυση του εθνικού φρονήματος που προσέφερε το American Sniper, το Thank You for Your Service είναι πιο επικεντρωμένο σε εκείνα τα δεινά ενός πολέμου που δεν φαίνονται αλλά μπορούν να κάνουν εξίσου ζημιά σε εκείνους που επέλεξαν να πολεμήσουν για μια πατρίδα. Δεν ωραιοποιεί τις καταστάσεις και σε σημεία δεν φοβάται να εκθέσει την πολιτεία για το πώς αντιμετωπίζει τους επαναπατριζόμενους ήρωες. Η εξέλιξη των χαρακτήρων δεν βασίζεται στην λύτρωση αλλά σε μια δύσκολη πορεία προσαρμογής χωρίς πάντα αίσιο τέλος.
