Το Πέρασμα (The Judgement)
Μια αξιόλογη προσπάθεια από το βουλγαρικό σινεμά με έναν αρκετά καλό ερμηνευτικά Assen Blatechki.
Ο σκηνοθέτης ξανασυνεργάζεται με έναν παλιό γνώριμο από την ταινία του Ο Κόσμος είναι Μεγάλος και η Σωτηρία της Ψυχής Βρίσκεται στη Γωνιά (2008), τον συνήθη πρωταγωνιστή του Κουστουρίτσα, Predrag Manojlovic. Στην υπόθεση βρίσκουμε έναν πατέρα και ένα γιο κατεστραμμένους οικονομικά σε ένα φτωχικό χωριό κοντά στα σύνορα. Ενώ παρακολουθούμε τη σχέση του πατέρα με τον έφηβο γιο που τον κατηγορεί σκληρά για το χαμό της μητέρας του η τράπεζα απειλεί να τους κατάσχει το σπίτι για χρέη από δάνειο. Για να αντεπεξέλθει των δύσκολων συνθηκών ο πατέρας θα αναγκαστεί να περάσει παράνομα μετανάστες από τα σύνορα δουλεύοντας για έναν πρώην διοικητή του στο στρατό την περίοδο του ’88. Αυτό θα ξυπνήσει μνήμες από το παρελθόν και ένα μυστικό καλά κρυμμένο.
Ο τίτλος Η Κρίση, που είναι η περιοχή της κορυφογραμμής στα σύνορα, κάνει λογοπαίγνιο με την κρίση (και ετυμηγορία) του κεντρικού ήρωα που βασανίζεται από τύψεις για το παρελθόν του. Δέχεται στωικά τις επιθέσεις του γιου που βρίσκεται πάνω στην περίοδο αυτή της εφηβείας που έχει από μόνη της έντονη αντιπαράθεση με τους γονείς ιδίως του ίδιου φύλου. Το πρώτο μέρος της ταινίας είναι περισσότερο κοινωνικό και επικεντρώνεται στο χωριό και στις σχέσεις του πατέρα και γιου, ενώ το δεύτερο μέρος έχει περισσότερα στοιχεία περιπέτειας και θρίλερ περνώντας στην περιοχή των συνόρων και στην παράνομη μεταφορά μεταναστών.
Ανάμεσα στα άλλα ακούγεται από το νεαρό μια όμορφη ανάγνωση του λόγου του Θεού, που θα ήθελα να μεταφέρω. Λέει ότι η θλίψη είναι το χειρότερο δεινό, μπορεί να καταπνίξει το πιο χαρούμενο πνεύμα, να καταστρέψει το πιο εύρωστη υγεία και να κρύψει για πάντα την ελπίδα. Το κλάμα (εξωτερίκευση/ξέσπασμα) είναι ο μόνος τρόπος να νικηθεί η θλίψη για αυτό είναι και η μεγαλύτερη ευλογία του Θεού στους ανθρώπους. Το κλάμα εμπεριέχει επίσης μέσα της και τη μετάνοια ως όρο.
Παρόλα αυτά η ταινία αργεί πολύ να μπει στο θέμα της. Το πρώτο μέρος δεν έχει τόσο καλή κινηματογράφιση όσο το δεύτερο μέρος στα βουνά που έχει πολύ καλύτερη εικόνα και χρώματα εκτός από περισσότερο ενδιαφέρον. Υπάρχουν φυσικά μερικά κολακευτικά πλάνα σε γωνίες και διάρκεια. Δυστυχώς δεν εκμεταλλεύεται καθόλου τον Πέντραγκ Μανόλιοβιτς, ο οποίος είναι μάλλον κακός ερμηνευτικά. Αυτός που κρατά ψηλά την ταινία είναι ο κεντρικός ήρωας και η ερμηνεία του. Οι λιγοστές σκηνές περιπέτειας, σαφώς καλύτερα γυρισμένες, δείχνουν ότι η ταινία θα είχε άλλη δυναμική χωρίς την υπερδραματοποίηση.
