Ο Μικρός Πρίγκιπας (The Little Prince)
Ένα κορίτσι μεγαλώνει μόνο με την μητέρα του, η οποία θέλει να τη βάλει σε ένα πρόγραμμα ζωής, καθορίζοντας τις ώρες που θα διαβάζει, το σχολείο στο οποίο θα φοιτήσει και το πρόγραμμα που θα ακολουθήσει. Στο νέο σπίτι που μετακομίζουν μένει ένας ηλικιωμένος που θεωρείται από όλους παράξενος. Ο ηλικιωμένος θα αρχίσει να στέλνει στο κορίτσι σελίδες μιας ιστορίας που έχει γράψει για έναν μικρό πρίγκιπα που ζούσε σε έναν πλανήτη με μόνη συντροφιά το τριαντάφυλλό του…
Νομίζω ότι ο Μικρός Πρίγκιπας είναι μία ιστορία που έχει καταγραφεί στο συλλογικό μας ασυνείδητο. Είναι μία ιστορία πέρα από αυτόν τον κόσμο, μία ιστορία που δεν μας αξίζει. Μια ιστορία για την αγάπη, για τη φιλία, για τη μοναξιά, για το πώς είναι να μεγαλώνεις και πώς μπορείς να αντισταθείς στο να μεγαλώνεις όπως θέλουν οι άλλοι.
Όλα αυτά τα καταλαβαίνεις ενστικτωδώς. Το βιβλίο του Σαιντ-Εξιπερί δεν σου χαρίζεται, αλλά σου χαρίζει απλόχερα τα δώρα του, μιλώντας με συμβολισμούς, στοχεύοντας κατευθείαν στην καρδιά γιατί την ουσία «τα μάτια δεν τη βλέπουν».
Ο Μαρκ Όσμπορν (Kung-Fu Panda) αναλαμβάνει να αφηγηθεί με τρόπο διαφορετικό αυτή την ιστορία και την πρώτη ώρα σε κάνει να παρακολουθείς μαγεμένος, ενώ σε συγκινεί βαθύτατα στις σκηνές που είναι βγαλμένες από το βιβλίο. Ο Οσμπορν χρησιμοποιεί δύο τεχνικές animation: το ψηφιακό animation που βλέπουμε σε ταινίες όπως το Toy Story και το stop-motion που έχει δημιουργηθεί με τη διαδικασία της χαρτοκοπτικής. Ίσως αυτό είναι που βαθύτερα από όλα με συγκίνησε: η νοσταλγική προσπάθεια να βρεθεί κανείς σε έναν άλλο κόσμο, στον κόσμο του Μικρού Πρίγκιπα. Η χρήση του χαρτιού αναδεικνύει την αίσθηση ενός χαμένου κόσμου και ταυτόχρονα είναι μία τόσο ταιριαστή αναφορά για έναν χαρακτήρα που ξεπετάχτηκε από τις σελίδες ενός βιβλίου και αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο…
Στο πρώτο μισό, λοιπόν, η ταινία είναι αριστούργημα και ακόμα και στη σύγχρονη εκδοχή της -η ιστορία με το κορίτσι και τη μαμά του- κολακεύει την γνωστή ιστορία. Μετά τα μισά της ταινίας, όμως, έρχεται η απογοήτευση. Ο Μαρκ Όσμπορν κάνει αυτό που δεν θα έπρεπε καθόλου να κάνει: προσπαθεί με τα λόγια και με τη δράση να εξηγήσει αναλυτικά τι θέλει να πει το βιβλίο. Αναλύει ένα ένα όλα τα θέματα (αντί να διαλέξει κάποιο από αυτά) και προσπαθεί να μετατρέψει τον συμβολισμό σε μασημένη τροφή.
Είναι ευφάνταστη η ιδέα ενός κόσμου όπου ο Μικρός Πρίγκιπας έχει ξεχάσει ποιος είναι, αλλά τα όσα συμβαίνουν δεν συνάδουν με το πνεύμα του βιβλίου. Εξαίρεση η πολύ έξυπνη σκηνή όπου η μητέρα του κοριτσιού φαίνεται σαν να κατοικεί στον δικό της πλανήτη. Ο Σεντ-Εξιπερί δεν δίνει στο βιβλίο του εύκολες απαντήσεις. Δυστυχώς, ο Μαρκ Όσμπορν το κάνει, μειώνοντας έτσι την τελική αξία της ταινίας του.
Τελικά να τη δω;
Για όσους αγάπησαν ποτέ τον Μικρό Πρίγκιπα. Για το πρώτο μέρος που θα σας κάνει να κλάψετε. Για την αλεπού (έστω και με τη φωνή του Τζέιμς Φράνκο). Για ένα τριαντάφυλλο και ένα αγόρι που το αγάπησε.
Fun trivia: Τζεφ Μπρίτζες, Μαριόν Κοτιγιάρ, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Πολ Ραντ, Μπενίτσιο Ντελ Τόρο δανείζουν τη φωνή τους στην αγγλόφωνη εκδοχή της ταινίας.
