ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Το Γατοξόρκι (Lino: Uma Aventura de Sete Vidas)

Γράφει ο Τάσος Ντερτιλής
(η κριτική δημοσιεύτηκε στο grandmagazine.gr)

one-half-popcorn

Βραζιλιάνικο ψηφιακό animation που απευθύνεται κυρίως στις μικρότερες ηλικίες

Παραγωγή: Βραζιλία – 2017

Διάρκεια: 93 λεπτά

Είδος: Animation

Σκηνοθεσία: Rafael Ribas

Με τις φωνές των: Selton Mello, Phil Miler, Paolla Oliveira, Dira Paes.

Η ταινία θα προβληθεί αποκλειστικά μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.

Aκούγονται: Γιάννης Στεφόπουλος, Πέτρος Σπυρόπουλος, Στέλιος Ψαρουδάκης, Δημήτρης Παπαδάτος, Γιάννης Υφαντής, Άννα Σταματίου.

Υπόθεση: Ο Λίνο είναι ανιματέρ σε παιδικά πάρτι που δεν αντέχει άλλο τη ρουτίνα του και το γάτο-κοστούμι του. Δεν του φτάνει αυτό όμως αφού του κάνουν έξωση και έχει κι έναν παλιό φίλο που κάνει ύποπτες δουλειές και προσπαθεί να τον μπλέξει εν αγνοία του. Για να αλλάξει τη ζωή του ο Λίνο αποφασίζει να ζητήσει βοήθεια από έναν μάγο που τελικά αποδεικνύεται όχι και τόσο ταλαντούχος αφού τον μεταμορφώνει κατά λάθος σε αυτό που μισεί περισσότερο: το γατο-κοστούμι του. Κι αυτό είναι το λιγότερο που έχει να αντιμετωπίσει…

Lino 003

Η Βραζιλία έχει δώσει όμορφα καλλιτεχνικά δείγματα στο χώρο του animation όπως το «Αγόρι και ο Κόσμος» που έφθασε στις Οσκαρικές υποψηφιότητες το 2015. Έχει δώσει και τον ταλαντούχο δημιουργό του Φερδινάνδου και του Ρίο, τον Κάρλος Σαλντάνια. Από εκεί όμως μέχρι αυτό το Γατοξόρκι η απόσταση είναι μάλλον αγεφύρωτη. Το φιλμ δεν στερείται τεχνικής αρτιότητας ή ευφάνταστου σχεδιασμού χαρακτήρων. Στερείται, όμως σε τραγικό βαθμό, πρωτοτυπίας και ευρηματικότητας, καταλήγοντας συχνά σε σεναριακές κοινοτυπίες και άγαρμπες κρυάδες που μόνο μικρά παιδιά μπορούν να διασκεδάσουν. Οι επτά ψυχές αυτού του ριγέ γατούλη δυστυχώς εξαντλούνται πολύ πριν το μέσον της διαδρομής του, αφήνοντας το χειλάκι να σκάσει χαμόγελο σε λίγες επιμέρους σκηνές, όπως η σεκάνς στο ζωολογικό κήπο.

Μια χαμένη ευκαιρία για animation διασκεδαστική κομεντί που καταλήγει να θυμίζει διασκευή για μικρά παιδιά κάποιας γαλλικής κομεντί-από αυτές του καλοκαιρινού σωρού…

Τάσος Ντερτιλής

The past is a foreign country... they did things differently there. Γι'αυτό ας το αφήσουμε ήσυχο κι ας ασχοληθούμε με το παρόν. Το παρόν λοιπόν είναι χτισμένο με κινηματογραφικές εικόνες, με χιλιάδες ταινίες, με οθόνες και όνειρα. Κλειδώστε με εκεί μέσα και εγώ θα ανοίξω ένα παράθυρο να αγναντεύω το μέλλον. The future now...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *