Στη Σκιά του Φόβου (Under the Shadow)

Θρίλερ με έντονο πολιτικό συμβολισμό από το Ιράν (που όμως αποτελεί την επίσημη πρόταση της Βρετανίας για τα Όσκαρ), το «Στη Σκιά του Φόβου» αφηγείται την ιστορία μίας μητέρας και ενός μικρού κοριτσιού που μένουν μόνες τους σε ένα διαμέρισμα στην Τεχεράνη του 1988, εν μέσω βομβαρδισμών από το Ιράκ -o πατέρας έχει αναγκαστεί να φύγει από το σπίτι. Μία βόμβα πέφτει στην πολυκατοικία όπου μένουν και την ώρα που οι υπόλοιποι γείτονες προσπαθούν να φύγουν, ένα παράξενο πλάσμα θέλει να τους παρασύρει μακριά.

Το πρώτο μισό της ταινίας είναι γυρισμένο νατουραλιστικά -δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι παρομοιάζεται με ταινία του εξαιρετικού Ιρανού σκηνοθέτη Ασγκάρ Φαραντί- με χρήση στατικής κάμερας. Μοιάζει περισσότερο με δράμα και τίποτα δεν σε προετοιμάζει ότι πρόκειται για μια ταινία τρόμου.

Στο δεύτερο μέρος, ο σκηνοθέτης Μπαμπάκ Ανβάρι παίρνει την κάμερα στο χέρι. Στόχος του δεν είναι ο εύκολος τρόμος -αν και υπάρχουν σκηνές που θα κάνουν τον θεατή να πηδήξει από τη θέση του-. Η ταινία έχει και έντονο συμβολισμό: η οντότητα που κυνηγά την μητέρα και την κόρη μοιάζει να φορά μπούρκα, πετάει στα σκουπίδια την κασέτα με τη γυμναστική της Τζέιν Φόντα και προσπαθεί να «κρατήσει» -προσέξτε τη σκηνή στο υπόγειο- εγκλωβισμένη τη νεαρή μητέρα στον συντηρητισμό.

Αλλά ο πραγματικός «τρόμος» είναι ο τρόμος της καθημερινότητας στο Ιράν: Όταν η μητέρα πετάγεται τρομαγμένη από το σπίτι χωρίς να φορέσει τη μαντίλα της, οι άνδρες της περιοχής σπεύδουν να την προειδοποιήσουν για τις συνέπειες που μπορεί να έχει η πράξη της.

Δεύτερο δείγμα σινεμά είδους με συμβολισμούς από το Ιράν (έπειτα από το A Girl Walks Home Alone At Night), απόδειξη ότι το σινεμά είδους μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πολιτική αλληγορία που ξεπερνά την εποχή της και φτάνει μέχρι το σήμερα, που προσπαθεί στον σκοταδισμό να φέρει αντιμέτωπο το θάρρος.

Η ταινία αποτελεί υποψηφιότητα της Βρετανίας για τα Όσκαρ (είναι συμπαραγωγή με το Ιράν).