Κάθε Χίλια Χρόνια (Vision)

 

 

Η Ζαν ταξιδεύει στα δάση της Ιαπωνίας, αναζητώντας ένα σπάνιο φυτό-βότανο ονόματι vision το οποίο σκορπά τους σπόρους του κάθε χίλια χρόνια και το οποίο σύμφωνα με έρευνες της εξαλείφει κάθε ανθρώπινο πόνο κυριολεκτικά και μεταφορικά. Στο ταξίδι αυτό θα συναντήσει τον Σατόσι, ο οποίος κατοικεί στα δάση και θα την βοηθήσει στο έργο της. Η αναζήτηση όμως του φυτού και το παρελθόν της Ζαν θα συγκρουστούν με φόντο τα πανέμορφα ιαπωνικά δάση και τις ζεν φιλοσοφίες.

Η ταινία της Ιαπωνέζας σκηνοθέτιδας Naomi Kawase δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα καλογυρισμένο και ιλουστρασιόν παραμύθι με πανέμορφες εικόνες και ατμόσφαιρα το οποίο όμως πάσχει από σεναριακή ανάπτυξη. Με αφορμή το ταξίδι της πρωταγωνίστριας γινόμαστε κοινωνοί ενός περίεργου κόσμου στα κατακόκκινα και όμορφα φωτογραφημένα βουνά της Ιαπωνίας, χαρακτήρων αποκομένων από κάθε μορφή δυτικού και αλλοτριωμένου πολιτισμού αλλά όλα αυτά σε επιφανειακό βαθμό χωρίς ποτέ να καταλαβαίνουμε και το τι ακριβώς συμβαίνει. Τα φλας μπακ της ηρωίδας και η εμφάνιση του τρίτου προσώπου στην ιστορία, περιπλέκουν τόσο πολύ την ιστορία που προκαλούν απόλυτη σύγχυση στον θεατή. Από την μέση και μετά της ταινίας, παραδίνεσαι στην εικόνα ενώ κάθε μορφή κινηματογραφικής συνοχής έχει πάει περίπατο.

Η Ζυλιέτ Μπινός αποτελεί το εισιτήριο της ταινίας για τις ευρωπαϊκές αίθουσες αλλά τίποτε περισσότερο. Το Κάθε Χίλια Χρόνια αποτελεί μια πρώτης τάξεως κινηματογραφική αποτοξίνωση από την συνηθισμένη δυτική ματιά, λειτουργεί ως ένα υπνωτιστικό κινηματογραφικό έργο, εμπλουτισμένο από ζεν φιλοσοφία, αγάπη για την φύση και έναν κόσμο που δύσκολα πλέον αντιλαμβανόμαστε. Αν υπήρχε και ένα καλοδουλεμένο σενάριο…