Πάμε για επανάσταση;
H τρίτη ταινία των «Επισκεπτών» του Ζαν-Μαρί Πουαρέ, περιγράφει τις περιπέτειες δυο ταλαίπωρων ανθρώπων του Μεσαίωνα, του αφέντη Γκόντεφρόι και του βαστάζου του, Ζακούγι, που από λάθος μπλέκονται στη δίνη του χρόνου και μεταφέρονται σε διαφορετικά σημεία της ιστορίας, πέφτοντας πάνω στους απόγονους τους.
Στην πρώτη ταινία του 1993 είχαν μεταφερθεί στη σύγχρονη εποχή, η ταινία σημείωσε επιτυχία και έτσι το 1998 βρήκε η δεύτερη Les Visiteurs 2: Les Couloirs du temps, ενώ το 2001 έγινε και η χολιγουντιανή απόπειρα μεταφοράς της, πάλι με τον Πουαρέ σκηνοθέτη και το πρωταγωνιστικό δίδυμο Ζαν Ρενό, Κριστιάν Κλαβιέρ.
Στην τρίτη αυτή συνέχεια λοιπόν, τους βρίσκουμε εκεί που τους είχαμε αφήσει, δηλαδή στην περίοδο της γαλλικής επανάστασης.
Δυστυχώς, τώρα πλέον τα χρόνια έχουν περάσει, τόσο για τον ίδιο τον 70χρονο σκηνοθέτη, όσο και για τους πρωταγωνιστές του, η ιδέα δεν είναι τόσο φρέσκια, ενώ δεν έγινε κάποια σημαντική προσπάθεια ανανέωσης της. Αντίθετα, μπήκαν μπόλικοι χαρακτήρες και άσκοπες φλυαρίες και χάθηκε το περισσότερο -αν όχι όλο- από το χιούμορ της.
Αυτό που είναι αρκετά λυπηρό να βλέπει κανείς, είναι η παρουσία του Ζαν Ρενό, αρκετά καταπονημένου, σχεδόν διεκπεραιωτικός, απλά υπάρχει στην ταινία. Αντίθετα, ο Κλαβιέρ που είναι πιο δραστήριος, προσπαθεί να επαναφέρει παλιότερες κωμικές νόρμες, όπως του μεγάλου Λουί Ντε Φινές, όμως τελικά μονοπωλά τον χρόνο, επαναλαμβάνοντας τα ίδια αστεία ξανά και ξανά μέχρι να μη γελάει κανείς πια με αυτά.
