Warcraft

For the Horde!

H μεταφορά σε ταινία του γνωστού βιντεοπαιχνιδιού φαντασίας και βιβλίων του Warcraft, ξεκινά την ιστορία από την αρχή, περιγράφοντας μας πως τα Ορκ αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον πλανήτη τους που πέθαινε και να επιχείρησαν να περάσουν μέσω μιας μαγικής πύλης στον κόσμο της Συμμαχίας ανθρώπων, νάνων και ξωτικών και πως γεννήθηκε η έχθρα ανθρώπων και ορκ.

Πιστό στο lore του παιχνιδιού και του σύμπαντος της Blizzard, το Warcraft αποτελεί ίσως την καλύτερη -μέχρι στιγμής- συνύπαρξη animation και ηθοποιών σε ταινία, με ηθοποιούς να αναλαμβάνουν τους ρόλους των ανθρώπων και τα γραφικά να έρχονται να συμπληρώσουν τα ογκώδη κορμιά των γιγαντόσωμων ορκ. Ακολουθούν την χαρακτηριστική στρογγυλεμένη σχεδίαση του παιχνιδιού, χωρίς να δείχνει εντελώς χοντροκομμένο ή εξωπραγματικό. Εξαιρετική σχεδίαση και τοπίων και κτιρίων και μουσικών θεμάτων κοντά στο ύφος που περιμένει ο θεατής. Η επιτυχία του σκηνοθέτη Ντάνκαν Τζόουνς είναι ότι πετυχαίνει να κάνει ταινία και όχι κάτι που να μοιάζει με το παιχνίδι, όμως ταυτόχρονα σε ατμόσφαιρα αλλά και πανοραμικά πλάνα μάχης να θυμίζει έντονα το παιχνίδι.

Τόσο στη σχεδίαση των χαρακτήρων, όσο και στην σεναριακή αφήγηση ακολουθούμε το ίδιο πνεύμα. Γρήγορη αφήγηση με τα εντελώς απαραίτητα στοιχεία που θα δικαιολογήσουν την δράση που θα επακολουθήσει, όπως και στα cut–scenes του παιχνιδιού. Τα ορκ είναι έτσι κι αλλιώς ολιγομίλητα, επομένως λίγα λόγια και σταράτα… Αρκετά πιστό στην ιστορία του Warcraft saga, απέχει ελάχιστα από αυτά, όπως στην τελική σκηνή της Γκαρόνα με τον Λέιν. Όσο αφορά την καταγωγή της όμορφης half-orc ηρωίδας, ακολουθεί την επικρατέστερη άποψη δηλαδή ότι πατέρας της πιθανώς να είναι ο μάγος Μεντίβ.

Για την πρώτη ταινία επιλέχθηκε ως βασιλικό αντρόγυνο το τηλεοπτικό δίδυμο της νέας σειράς Preacher, ο Ντόμινικ Κούπερ ως Λέιν και η Ρουθ Νέγκα ως Λαίδη Τάρια, στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ο Τράβις Φίμελ, γνωστός από το τηλεοπτικό Βίκινγκς ως Άντουιν, η Πάολα Πάτον ως Γκαρόνα και ο Μπεν Φόστερ στο ρόλο του Φύλακα μάγου Μεντίβ. Αν εξαιρέσουμε την Πάτον και τον Φίμελ, οι υπόλοιποι δεν φάνηκαν να μπαίνουν ιδιαίτερα στους ρόλους τους, αντίθετα τα βλέμματα κλέβουν τα ορκ, ο Τόμπι Κέμπελ ως Ντούροταν και ο Ρόμπερτ Καζίνσκι ως Όργκριμ.

Όταν ο Τόλκιν ξεκινούσε να γράφει το συγγραφικό του αριστούργημα της τριλογίας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, είχε στο μυαλό του τους κέλτικους μύθους και δοξασίες, αλλά και προσωπικές του βιωματικές εμπειρίες, από το διάστημα που πολέμησε και ο ίδιος στον παγκόσμιο πόλεμο. Όλα αυτά τα έμπλεξε στο μυαλό του και δημιούργησε το μαγικό του σύμπαν, που ξεκινά σαν παραμύθι, αλλά είναι γεμάτο από νοήματα, συναίσθημα και μεταφορές, γλωσσοπλασία και ονοματοπλασία. Τα βιβλία του τα δούλευε από το 1937 ως το 1949 και δημοσιεύτηκαν το 1954-5. Φυσικά, ο κόσμος της επικής φαντασίας, όπως καθιερώθηκε κυρίως στο D&D  (Dungeon‘n‘Dragons), άνθισε στα 70’s Role Playing Games και απογειώθηκε τις επόμενες δυο δεκαετίες, γνωρίζοντας στα 90’s ακόμα μεγαλύτερη δημοτικότητα, λόγω της κυκλοφορίας αντίστοιχων παιχνιδιών υπολογιστών. Φυσικά και ο κόσμος του Τόλκιν απότελεί πηγή μια από τις πηγές έμπνευσης τους, όμως είναι ταυτόχρονα εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. 

Γύρω από το Warcraft σημειώνεται παγκοσμίως το εξής παράδοξο: οι κριτικοί διεθνώς το λιθοβολούν, ενώ ο κόσμος το λατρεύει! Αυτό, όμως δε συμβαίνει και με εμένα, μιας και έχω μεγαλώσει με τα συγκεκριμένα παιχνίδια και βιβλία, μεταξύ άλλων και μπορώ να διαχωρήσω τα Ορκ ως φυλή της γενικότερης D&D φιλοσοφίας. Έτσι, λοιπόν δεν μου φαίνεται παράδοξο που ανάμεσα στα πολεμοχαρή Ορκ υπάρχουν και καλοί και έχουν τιμή, ή που ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας μας είναι ένας εξ αυτών, αλλά το αντίθετο, αυτό ακριβώς περίμενα να δω.

Δυστυχώς, οι περισσότεροι κριτικοί που αντιμετώπισαν την ταινία «κλινικά» δεν έχουν καθόλου επαφή αυτό το σύμπαν και μιας που η ταινία κατατάσσεται στο είδος της επικής φαντασίας, ανέτρεξαν στην εύκολη αναφορά που μπορούσαν να βρουν πρόχειρη, τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και τα Χόμπιτ. Προφανώς και δε μπορούμε να κάνουμε τέτοιες συγκρίσεις, μιας και στόχ0ς των πρώτων ήταν να αποτυπώσουν ένα λογοτεχνικό έργο με δυνατό σενάριο και μηνύματα, που έχει αφήσει εποχή, ενώ του Warcraft να αποδώσει όσο καλύτερα μπορεί ένα βιντεοπαιχνίδι -οπτικό μέσο, κάτι που οι θεατές έχουν ήδη οπτικοποιήσει και περιμένουν να είναι κάπως. Εκτός αν θέλουμε να εκφράσουμε το επίπεδο της περιπέτειας και της διασκέδασης, επομένως τότε ναι, ο Άρχοντας ήταν πιο χορταστικό, τα Χόμπιτ πάλι σίγουρα όχι.

Τελικά να τη δω; Αν είσαι φίλος του Warcraft θα σε ενθουσιάσει το αποτέλεσμα και θα θες σίγουρα να την ξαναδείς. Ας ελπίσουμε να πάει καλά το εγχείρημα και να υπάρξει και συνέχεια, διότι οι καλές ιστορίες μετά έρχονται…

Fun trivia:
Tο μικρό βρέφος ορκ που βλέπουμε στο τέλος, δεν είναι άλλος από τον αγαπημένο του κοινού Θραλ, πρωταγωνιστή του Warcraft III.