ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινεμά

Ο Κήπος του Γιάλομ

3popcorn

Μία συνοπτική παρουσίαση του έργου του συγγραφέα και ψυχοθεραπευτή Ίρβινγκ Γιάλομ σε σχέση και με μία διαφορετική ματιά στη ζωή του ρίχνει το ντοκιμαντέρ Ο Κήπος του Γιάλομ.

Η ταινία απευθύνεται τόσο σε θαυμαστές του συγγραφέα, όσο και σε μη θαυμαστές και γνώστες του έργου του. Περιλαμβάνει κάποια στοιχεία για τη ζωή του –με τον ίδιο να είναι πολύ ειλικρινής-, καθώς και για την καριέρα του. Από τα πρώτα «δύσκολα» χρόνια σε ένα πεδίο που συνεχώς εξελισσόταν, μέχρι σήμερα και την εξάπλωση της ψυχανάλυσης, το ντοκιμαντέρ καταγράφει και τις αλλαγές στην ίδια την επιστήμη της ψυχανάλυσης.

Ταυτόχρονα παρακολουθούμε τη σχέση του με τη γυναίκα του και τα παιδιά του, καθώς και την καθημερινότητά του.

yalom003

Ο Κήπος του Γιάλομ δεν είναι αγιογραφία. Δεν αποκαθηλώνει το υποκείμενο που παρακολουθεί, αλλά δεν το παρουσιάζει απαλλαγμένο από τις «αμαρτίες» του. Ο ίδιος ο Γιάλομ παραδέχεται ότι η σχέση του με τη μητέρα του του έχει αφήσει μια πληγή, ενώ παρουσιάζεται και η αποτυχία των παιδιών του ζευγαριού να μείνουν παντρεμένοι (σε αντίθεση με τη σχέση των γονιών τους). Στον Γιάλομ αρέσει η καλή ζωή και αυτό δεν είναι κάτι που το ντοκιμαντέρ προσπαθεί να κρύψει: ταξίδια στη Χαβάη για καταδύσεις, τζακούζι και οικογενειακές διακοπές στη Γαλλία είναι εικόνες που βλέπουμε συχνά στην ταινία.

Έχοντας ως ατού μερικές πολύ όμορφες εικόνες (από κύματα που σκάνε για παράδειγμα), οι οποίες μπορεί να μοιάζουν άσχετες με το θέμα, αλλά σε συνδυασμό με την ήρεμη φωνή του Γιάλομ αποπνέουν την αίσθηση μιας ήρεμης δύναμης, το ντοκιμαντέρ κρατά το ενδιαφέρον του θεατή.

yalom002

Τελικά να τη δω;

Περισσότερο θα αρέσει στους θαυμαστές του Γιάλομ, αλλά και οι άλλοι θα το εκτιμήσουν για το χιούμορ και την διεισδυτική του ματιά στη ζωή ενός ινδάλματος της ψυχανάλυσης.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *