Annabelle: Creation
Δώδεκα χρόνια μετά τον θάνατο της κόρης τους, ο Κύριος και η Κυρία Μούλινς αποφασίζουν να ανοίξουν το σπίτι τους σε 6 ορφανά κορίτσια και την καλόγρια που τα συνοδεύει. Έχοντας ακόμα νωπή την θλίψη στην μνήμη τους, έχουν κρατήσει όλα τα πράγματα της κόρης τους μαζί και μια κούκλα που είχε φτιάξει ο Κύριος Μούλινς (Άντονι ΛαΠάλια) λίγο πριν το ατύχημα που τους στέρησε το μονάκριβο παιδί τους. Η Τζάνις, ένα από τα ορφανά κορίτσια και το πιο αδύναμο από αυτά -καθώς η πολιομυελίτιδα την προίκισε μ’ ένα κατεστραμμένο πόδι – θα ξυπνήσει το διαβολικό πνεύμα που κατοικεί στην κούκλα.
Ο Ντέιβιντ Φ. Σάντμπεργκ μετά το Μη σβήνεις το Φως (Lights Out) καταπιάνεται με την ιστορία της Annabelle, την δαιμονισμένη κούκλα που γνωρίσαμε πριν κάποια χρόνια. Στο Creation γνωρίζουμε ποιος κατασκεύασε την κούκλα, που όμορφη δεν την λες, αλλά και ποιος φταίει για τον δαίμονα που κατοικεί σ’ αυτήν. Αυτή την φορά η σύγκρουση είναι άμεση ανάμεσα στον Θεό και στον Διάβολο. Από την μια, τα κορίτσια που έχουν μεγαλώσει με προσευχές και απόλυτη πίστη στον Θεό και απ’ την άλλη, οι απεγνωσμένοι γονείς που πούλησαν την ψυχή τους στο Διάβολο για να κερδίσουν λίγες ώρες με την αδικοχαμένη κόρη τους – που όλως τυχαίως την έχασαν μετά από την καθιερωμένη κυριακάτικη επίσκεψη στην εκκλησία. Ο Δαίμονας θα επιστρέψει και θα κυνήγησει τον πιο αδύναμο κρίκο της νεοαφιχθείσας παρέας για να εγκατασταθεί και να κυνηγήσει με την ησυχία του τους νέους, αλλά και τους παλιούς, κατοίκους του σπιτιού.
Η Annabelle κινείται μεταξύ κλισέ και ατμόσφαιρας χωρίς τελικά να κλίνει προς μια πλευρά. Οι σκηνές που σε κάνουν να αναπηδήσεις από την καρέκλα σου είναι αρκετές, αλλά δεν επαναπαύεται σ΄ αυτές. Η σωστή επιλογή των νεαρών πρωταγωνιστριών, κυρίως των Τάλιθα Μπέιτμαν και Λούλου Γουίλσον, βοηθά στο να χτιστεί ο τρόμος από τις εκφράσεις των προσώπων τους. Στο μεγαλύτερο μέρος του είναι προβλέψιμο αλλά η αγωνία δεν του λείπει. Εάν δεν ψάχνεις κάποιο βαθύτερο νόημα, πέρα από το προφανές θρησκευτικό, και δεν θεωρείς την πρωτοτυπία στην σκηνοθεσία ως απαραίτητη προϋπόθεση για να ανεβάσει το επίπεδο μια ταινία, τότε θα είσαι ικανοποιημένος μ’ ένα ακόμη θρίλερ που υπακούει στους «ακαδημαϊκούς» κανόνες του είδους.
