Ξαναγύρισε ο Μπαμπάς (Daddy’s Home 2)
Και ενώ ο Μπραντ (Γουίλ Φέρελ) και ο Ντάστυ (Μαρκ Γουόλμπεργκ), νυν και πρώην, έχουν μάθει πώς να αποτελούν συ-πατεράδες για τα παιδιά του Ντάστυ, έρχονται οι παππούδες για να τα κάνουν όλα μπάχαλο την περίοδο των Χριστουγέννων.
Ο Σον Άντερς συνεχίζοντας την ιδέα της ταινίας του 2015, εμπλουτίζει το σύνολο των πατεράδων που μπορούν να επιστρέψουν σε μια οικογένεια προσθέτοντας αυτή την φορά τους πατεράδες των πατεράδων. Ο πατέρας του Μπραντ, Ντον (Τζον Λόθγκοου), και ο πατέρας του Ντάστυ, Κερτ (Μελ Γκίμπσον), εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες, θα αναγκαστούν να συμβιβαστούν προκειμένου να ευχαριστήσουν τα εγγόνια τους και ίσως και τους γιούς τους. Δύο ζεύγη πατέρα – γιού που βασίζονται σε διαφορετικά θεμέλια, η σχέση του Ντον και Μπραντ στην αγάπη ενώ η σχέση του Κερτ και Ντάστυ στον ανταγωνισμό, θα δοκιμαστούν σε χιονισμένα τοπία και κάτω από φωτεινά λαμπάκια.
Μια ταινία που θα έλεγε κανείς ότι εκ πρώτης όψεως φαίνεται να είναι οικογενειακή κωμωδία με μπόλικο χιούμορ και γιορτινή διάθεση καταλήγει να είναι μια ιδιόρρυθμη – που ούτε και η ίδια έχει καταλάβει ότι είναι- παρωδία με σκηνές που αδιανόητα επιβιώνουν ως αθώες ανάμεσα σε άλλες γλυκανάλατες. Η σκηνή μ’ ένα παιδί που προσπαθεί να μάθει μπόουλινγκ και όλοι το στηρίζουν να τα καταφέρει ακολουθείται απο μια την σκηνή όπου το άλλο παιδί πυροβολεί άκαρδα ανθρώπους και ζώα και πάλι όλοι το στηρίζουν για να το καταφέρει. Μια όμορφη γυναίκα περιπλανιέται στα μαγαζιά και κλέβει και συνεχίζει να παραμένει cool. Και πολλά άλλα, να μην σας χαλάσω την έκπληξη. Αν πραγματικά αυτή η ταινία ήθελε να κοροϊδέψει την αμερικανική πραγματικότητα καθόλου δεν τα καταφέρνει, ούτε αν ήθελε να την παινεύσει. Με εξαίρεση την παρουσία του Μελ Γκίμπσον που είναι ο μόνος χαρακτήρας της ταινίας που μπορεί αβίαστα να προκαλέσει μειδίαμα, σ’ όλο το υπόλοιπο έργο είναι πιθανό να νιώσετε αμηχανία ειδικά αν έχετε πάει με παιδιά.
