Η Χαμένη Πόλη του Ζ
Ο σκηνοθέτης Τζέιμς Γκρέι (Immigrant) σκηνοθετεί τις περιπέτειες του βρετανού εξερευνητή Πέρσι Φόσετ στον Αμαζόνιο. Ο Φόσετ ταξίδεψε στον Αμαζόνιο το 1906 για να χαρτογραφήσει την περιοχή και ανακαλύπτει ενδείξεις για την ύπαρξη ενός άγνωστου, αλλά πιο προοδευτικού πολιτισμού από ότι πίστευε.
Πείθεται για την ύπαρξη μιας αρχαίας πόλης -άποψη που ενισχύεται και από την ανακάλυψη του Μάτσου Πίτσου στο Περού- στα βάθη του Αμαζονίου. Την ονομάζει «Χαμένη Πόλη του Ζ», δέχεται τον χλευασμό της επιστημονικής κοινότητας, αλλά αποφασίζει να οργανώσει και άλλες αποστολές στον Αμαζόνιο για να ανακαλύψει αυτή τη χαμένη πόλη.
Η ματιά του Γκρέι είναι ανθρωπολογική. Σκιαγραφεί τον Πέρσι Φόσετ ως έναν άνθρωπο με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον και στους αυτόχθονες κατοίκους του. Δεν φοβάται να σταθεί απέναντι σε μία φυλή κανιβάλων τραγουδώντας και κατανοεί πως για να κερδίσεις κάποιον πρέπει και να σεβαστείς τα έθιμά του. Ακόμα και σε στιγμές που θα αισθανόμασταν ότι αυτό που παρακολουθούμε είναι αντίθετο σε αυτό που έχουμε συνηθίσει, ο Γκρέι φροντίζει να μας το παρουσιάσει με τον τρόπο της σκέψης των φυλών του Αμαζονίου.
Σε αρκετές στιγμές η ταινία είναι υποτονική και τα όσα γίνονται μοιάζουν να επαναλαμβάνονται: Ο Φόσετ φεύγει από τη Βρετανία για να βρει τη δόξα, επιστρέφει, βλέπει ότι η σύζυγός του έχει κάνει και άλλα παιδιά, αποφασίζει να φύγει, επιστρέφει και ούτω καθεξής.
Ο Τσάρλι Χάναμ προσεγγίζει με τρόπο ήσυχο τον ήρωά του, χωρίς να επιφυλάσσει για αυτόν υψηλές κορώνες ή το είδος της τρέλας που συνοδεύει την εμμονή των εξερευνητών για περιπέτειες. Γνωρίζει τι κάνει και γιατί το κάνει: γιατί επιθυμεί να αποδείξει ότι οι «βάρβαροι» όπως αποκαλούν τους αυτόχθονες οι Βρετανοί, μόνο αυτό δεν είναι.
Η ταινία δεν επικεντρώνεται τόσο πολύ στην δημοσίευση των περιπετειών του Φόσετ στις εφημερίδες και στον αντίκτυπο που μπορεί να είχαν αυτές. Παραμένει, πάντως, μία από τις ενδιαφέρουσες στιγμές στη φιλμογραφία του σκηνοθέτη.
