Ο Ήλιος του Μεσονυχτίου (Midnight Sun)

Ένα χλιαρό, λίγο παραπάνω στιλιζαρισμένο από ότι συνήθως, εφηβικό δράμα, που απευθύνεται περισσότερο στο αντίστοιχα ηλικιακά κοινό.

Οι ρομαντικές ταινίες που μπλέκουν έρωτες κι ασθένειες έχουν κατά διαστήματα την τιμητική τους, είτε μιλάμε για το Love Story του 1970 που είχε κάνει τότε την υφήλιο να ποτίσει άπειρα χαρτομάντιλα από τα δάκρυα, είτε για την cult πλέον τηλεταινία The Boy in the Plastic Bubble του 1976, με τον νεαρό Τζον Τραβόλτα εγκλωβισμένο πίσω από σελοφάν. Πιο πρόσφατα είδαμε Το Λάθος Αστέρι (the Fault in Our Stars), αλλά και το αντισυμβατικό Εγώ και ο Ερλ και το Κορίτσι που Πεθαίνει (Me and Earl and the Dying Girl).  Στον συνήθη ένοχο, τον καταραμένο καρκίνο, τα τελευταία χρόνια έχουν προστεθεί και άλλες ασθένειες, λιγότερο ή περισσότερο σπάνιες, όπως το σύνδρομο ALS, ο χρόνιος πόνος, η βουλιμία, η νευρική ανορεξία.

Ο Ήλιος του Μεσονυχτίου βασίζεται σε προηγούμενη ιαπωνική ταινία (Το Τραγούδι του Ήλιου – Song of the Sun), που με τη σειρά του βασίζεται σε πραγματική ιστορία. Εδώ, η κεντρική ηρωίδα, Κέιτι, έχει μια πάθηση (την ονομάζουν σύνδρομο XP) που της απαγορεύει να την δει ο ήλιος. Ακόμα και ένα σύντομο άγγιγμα μιας ηλιαχτίδας στην επιδερμίδα της μπορεί να πυροδοτήσει τον εκφυλισμό της νόσου της και να την οδηγήσει σε σύντομο θάνατο. Έχοντας χάσει τη μητέρα της από μικρή ηλικία, έχει μάθει να ζει με τον πατέρα της, κλεισμένη στο σπίτι, να παρακολουθεί τον κόσμο πίσω από τα φιμέ παράθυρα της και να ξεπορτίζει κάνοντας μοναχά σύντομες βραδινές εξορμήσεις. Σε αυτές, συνήθως, πηγαίνει στο σταθμό του τρένου με την κιθάρα της και παίζει τραγούδια που γράφει η ίδια. Ένα βράδυ όμως η τύχη (και ο έρωτας) της χτυπά την πόρτα καθώς συναντά τον Τσάρλι, έναν όμορφο νεαρό με τον οποίο είναι από μικρή «τσιμπημένη» και ο οποίος δείχνει έντονο ενδιαφέρον σε αυτήν. Η Κέιτι νιώθει την ανάγκη να αφήσει να βγουν στην επιφάνεια, έστω και για λίγο, φυσιολογικά για την ηλικία της συναισθήματα, αφήνοντας την πάθηση της στο περιθώριο.

Πλάι στη δύσκολη καθημερινότητα της Κέιτι, βλέπουμε και το δράμα αλλά και την υπερπροσπάθεια του πατέρα της, που με χιούμορ και ευρηματικότητα προσπαθεί να σταθεί άξιος γονιός στο πρόβλημα του παιδιού του. Είναι εύκολο να αντιληφθούμε πόσο πιο ταιριαστό είναι το σενάριο, όπως εξελίσσεται στο ιαπωνικό ηθικο-κοινωνικό πρίσμα και τα σημεία που αυτό φαίνεται λίγο υπερβολικό στη σημερινή αμερικάνικη κοινωνία -όπως την γνωρίζουμε από τις ταινίες. Είναι φανερό σε σημεία ότι δεν «κάθεται» καλά. Όμοια παράταιρες και ίσως υπερδιογκωμένες είναι οι αντιδράσεις αβεβαιότητας της κεντρικής ηρωίδας, που όσο αυτοπεποίθηση και να της λείπει στον έρωτα δεν παύει να είναι μια ευπαρουσίαστη κοπέλα. Από ένα άλλο, όμως, πρίσμα, του «απαγορευμένου» έρωτα μιας σύγχρονης «Σταχτοπούτας», δίνει μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση της εφηβικής ρομαντικής σειράς Twilight, με τον ολιγομίλητο και πέραν του δέοντος στημένο Τσάρλι σε ρόλο Έντουαρντ.

Η Μπέλα Θορν, που παρά το νεαρό της ηλικίας της έχει ήδη πάμπολλες συμμετοχές σε ταινίες στο ενεργητικό της, χάνει αρκετά στην προσέγγιση του ρόλου της στο πρώτο μέρος, της χωρίς αυτοπεποίθησης έφηβης κοπέλας. Είναι όμως αρκετά καλή στο δεύτερο, πιο δραματικό μέρος, με τη βοήθεια και του μακιγιάζ, παρουσιάζει ένα εφηβικό πρόσωπο που μένει και συγκινεί με την ιστορία του. Ίσως σε αυτό, το δεύτερο μέρος, να βασίζονται όσοι την χαρακτηρίζουν ως μια νεαρή εκδοχή της Τζέσικα Τσαστέιν. Παράλληλα, μιας και ασχολείται και με το τραγούδι, δεν χάνει την ευκαιρία να ερμηνεύσει η ίδια τα τραγούδια του χαρακτήρα της.

Στο πλευρό της, στο ρόλο του Τσάρλι, βρίσκουμε τον μεγάλο γιο του αγαπημένου Άρνι, τον Πάτρικ Σβαρτζενέγκερ, που όντως γέννημα θρέμμα Καλιφορνέζος δεν έχει την ξεχωριστή προφορά του πατέρα του, είναι όμως ευπαρουσίαστος και με τις ευλογίες του κάνει σιγά σιγά προσπάθειες να μπει στο σύστημα. Ευπαρουσίαστος μεν, αλλά πολύ σφιγμένος δε, σαν να έχει καταπιεί ομπρέλα, μοιάζει να φοβάται να τσαλακώσει την εικόνα του, μονίμως κλειδωμένος κάτι που φαίνεται ακόμα και στη φωνή του. Δεν έχει κάποιον ιδιαίτερα απαιτητικό ρόλο, αλλά και μέσα από αυτόν δεν μας δώσει έναν αξιομνημόνευτο χαρακτήρα.Αν ένας χαρακτήρας ξεχωρίζει περισσότερο στην ταινία, ακόμα και με μικρότερη συμμετοχή, αυτός είναι της φίλης της Κέιτι, Μόργκαν, όπου η Κουίν Σέπαρντ, με τη φρεσκάδα και το μπρίο της παρουσιάζει έναν χαρακτήρα που γράφει ωραία στο φακό.

Αφήνοντας στην άκρη αυτές τις μικρές παθογένειες που προανέφερα και την αναμενόμενη εξέλιξη του σεναρίου της, η ταινία είναι αξιοπρεπής για το είδος της, κρατά τις ισορροπίες στο ρομαντικό μέρος και τις νεανικές ανησυχίες, με το δραματικό μέρος που παρουσιάζει τη νόσο, αλλά και το ότι η ζωή δεν είναι μόνο μαύρο ή μόνο άσπρο, αλλά είναι πάντα γλυκόπικρη και πρέπει να προσπαθούμε να τη ζούμε όπως θέλουμε.

[toggle title=”Δελτίο τύπου, δηλώσεις, συντελεστές”]

(Από το Δελτίο τύπου της Odeon Films)

Η αγάπη γεννιέται και στις πιο αντίξοες συνθήκες, όπως μας θυμίζει το «Ο Ήλιος του Μεσονυχτίου» με πρωταγωνιστές την Μπέλα Θορν και τον Πάτρικ Σβαρτζενέγκερ, μια τρυφερή, συγκινητική ιστορία για τον πλέον αξέχαστο έρωτα στην ζωή όλων μας: τον πρώτο.

Λίγα λόγια για την ταινία:

Κινδυνεύοντας από την έκθεση στο φως του ήλιου, η 17χρονη Κέιτι περνάει την ημέρα της στο σπίτι συντροφιά με τον πατέρα της και την καλύτερή της φίλη. Τα βράδια όμως ο κόσμος της αλλάζει και γίνεται μαγικός: μπορώντας πλέον να κυκλοφορεί άφοβα, η Κέιτι περνά την ώρα της στον σιδηροδρομικό σταθμό, παίζοντας κιθάρα. Μια νύχτα, η μοίρα την ενώνει με τον Τσάρλι και οι δυο τους ερωτεύονται βαθιά κατά τη διάρκεια ενός ιδανικού καλοκαιριού. Η αγάπη θα τους αλλάξει για πάντα – μπορεί όμως το όνειρο να κρατήσει; Μια μοναδική ιστορία για τη δύναμη της θέλησης και του έρωτα.

Οι επιρροές:

To «Ο Ήλιος του Μεσονυχτίου» γεννήθηκε χάρη στον παραγωγό Τζον Ρίκαρντ και την ομάδα του, οι οποίοι αποφάσισαν να δουλέψουν την αμερικανική εκδοχή της ιαπωνικής ταινίας «Song of the Sun» σε σκηνοθεσία Νοριχίρο Κοϊζούμι. Μετά την ολοκλήρωση του σεναρίου, ο Ρίκαρντ απευθύνθηκε στον Σκοτ Σπιρ για να αναλάβει τη σκηνοθεσία.

«Αγαπώ τα παραμύθια», λέει ο σκηνοθέτης Σκοτ Σπιρ. «Όταν διάβασα το σενάριο, αισθάνθηκα ότι ταξίδεψα σε μια ρεαλιστική εκδοχή της Σταχτοπούτας με κάτι από Ραπουνζέλ, αφού η Κέιτι είναι εγκλωβισμένη στο ίδιο της το σπίτι και λαχταρά να βγει στον έξω κόσμο». Όπως λέει ο ίδιος ο Σπιρ, επίτηδες έμεινε μακριά από την ιαπωνική ταινία, για να μην επηρεαστεί υπερβολικά στις αποφάσεις του. «Δεν ήθελα να την μιμηθώ, ενσυνείδητα ή όχι», εξηγεί. «Θέλαμε η δική μας ταινία να έχει τον χώρο να αναπνεύσει, να σταθεί στα δικά της πόδια. Αντίθετα, στράφηκα σε κλασικές ιστορίες αγάπης όπως τα “Splendor in the Grass”, “Romeo+Juliet” και “Moulin Rouge!” για έμπνευση, θέλοντας να βρω τον τρόπο να τοποθετήσω την δική μου ταινία στο φάσμα αυτό των ιστοριών αγάπης».

Οι πρωταγωνιστές:

Κεντρική πρωταγωνίστρια είναι η Μπέλα Θορν.

«Αυτό που αγαπώ τόσο στην ιστορία της είναι ότι είναι τόσο αθώα και η αγάπη της για τον Τσάρλι είναι τόσο αγνή», λέει η πρωταγωνίστρια Μπέλα Θορν. «Δεν μοιάζει με καμία άλλη ιστορία αγάπης – είναι πραγματικά μοναδική. Ήθελα να πω μια ιστορία που δεν έχει πει κανείς ποτέ πριν». Για τον Σπιρ, η πρωταγωνίστριά του ήταν κρίσιμη για την επιτυχία της ταινίας. «Όλα ξεκινούν και τελειώνουν με την Μπέλα», εξηγεί. «Είναι καταπληκτικό ταλέντο, έχει απίστευτο φάσμα συναισθημάτων και το χάρισμα να την βλέπεις σαν μια όμορφη κοπέλα αλλά ταυτόχρονα να αισθάνεσαι πολύ κοντά της, σαν να είναι φίλη σου που να θέλεις να στηρίξεις. Αυτό πρέπει κανείς να δει και στην Κέιτι. Ευτυχώς αγάπησε την ιστορία όσο κι εμείς και δέχθηκε αμέσως να πρωταγωνιστήσει στην ταινία. Έπειτα όλα πήραν τον δρόμο τους – ο ενθουσιασμός της ήταν κρίσιμος παράγοντας σε αυτό. Ήταν τόσο παθιασμένη με την ταινία και την κεντρική ιστορία, που αυτό κάπως λειτούργησε θετικά και σε όλη την ομάδα, βοήθησε σημαντικά να δεθούμε».

Απέναντι στην Μπέλα Θορν στην ταινία εμφανίζεται o Πάτρικ Σβαρτζενέγκερ, ο μεγαλύτερος γιος του Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ, στον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο.

«Δεν το σκέφτηκα καθόλου, είπα ναι αμέσως», σχολιάζει ο Σβαρτζενέγκερ. «Καταρχάς, ερωτεύτηκα το σενάριο και την ιστορία αγάπης, και το πώς αντιμετωπίζει την δική του ζωή και την σχέση του με την Κέιτι. Και όταν έμαθα ότι η Μπέλα, με την οποία γνωριζόμαστε λίγο καιρό, είπε ναι στον ρόλο, τότε ήξερα ότι ήταν ένα πρότζεκτ ξεχωριστό και ότι η χημεία μας με την Μπέλα θα ήταν δυνατή».

Και ο Σπιρ προσθέτει:

«Ο Πάτρικ ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Όταν ήρθε για την οντισιόν, ήταν πλήρως προετοιμασμένος, είχε προπονηθεί γι’ αυτό σαν αθλητής! Και τα πήγε περίφημα. Όταν τους είδαμε μαζί με την Μπέλα, ήταν πια προφανές ότι έκανε και με το παραπάνω. Κέρδισε τον ρόλο με το σπαθί του».

Ενόψει των γυρισμάτων, ο Πάτρικ στράφηκε στον πατέρα του, Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ, για συμβουλές.

«Ο πατέρας μου μού είπε ότι για έξι εβδομάδες αυτή θα είναι η οικογένειά μου. Αυτοί είναι οι άνθρωποι στους οποίους βασίζεσαι. Η δουλειά σου είναι να είσαι προετοιμασμένος και ο σκηνοθέτης είναι εκεί για να σε βοηθήσει. Πρέπει να τους εμπιστευθείς όλους στο συνεργείο να κάνουν την δουλειά τους – η δουλειά όλων αυτών των ανθρώπων, μαζί με την δική σου, θα κάνουν την ταινία να απογειωθεί».

Στοιχεία για την ταινία:

Σκηνοθεσία	Σκοτ Σπίρ
Σενάριο	Έρικ Κίρστεν
Παραγωγή	Τζον Ρίκαρντ, Ζακ Σίλερ, Τζεν Γκατιέν
Ηθοποιοί	Μπέλα Θορν, Πάτρικ Σβαρτζενέγκερ, Κουίν Σέπαρντ, Κεν Τρέμπλετ, Σουλέκα Μάθιου, Ρομπ Ριγκλ
Φωτογραφία	Κάρστεν Γκόπιναθ
Μοντάζ	Τία Νόλαν, Μισέλ Χάρισον
Σχεδιασμός παραγωγής	Έρικ Φρέιζερ
Μουσική	Ναθάνιελ Ουάλκοτ
Διάρκεια	91’
Διανομή	ΟDEON
Είδος	Αισθηματικό, Δράμα

[/toggle]