Πικαδέρο

Ο νεαρός Γκόρκα γνωρίζει την Άνε. Και θέλουν να κάνουν σεξ. Μόνο που και οι δύο ζουν με τους γονείς τους και δεν μπορούν να βρουν τον κατάλληλο χώρο. Στην Ισπανία της κρίσης, οι δύο νέοι προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν ένα πικαδέρο (ένα μέρος για να κάνουν έρωτα), ενώ ταυτόχρονα καλούνται να αποφασίσουν πώς θα αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα.

Ανάλαφρο στο μεγαλύτερο μέρος του, συνδυάζει στοιχεία από το σινεμά του Ρόι Άντερσον και από την Ανωτέρα Βία του Ρούμπεν Έστλουντ, καθώς φέρνει τους χαμηλών τόνων ήρωές του αντιμέτωπους με ολοένα και πιο σουρεαλιστικές καταστάσεις. Σε μία από τις πρώτες σκηνές της ταινίας, το πρωταγωνιστικό ζευγάρι έχει κλειδωθεί στις τουαλέτες ενός καφέ και επιχειρεί να κάνει σεξ. Ένας άνδρας που μπαίνει βρίσκει το λουλουδάτο πουκάμισο της Άνε και αρχίζει να το μυρίζει και να το χαϊδεύει. Λίγο αργότερα βγαίνει από το διπλανό κουβούκλιο φορώντας το! Είναι αρκετές αυτές οι σκηνές στην ταινία και το «Πικαδέρο» κερδίζει κάθε φορά που επιλέγει τον παραλογισμό και το σουρεαλιστικό χιούμορ. Ωστόσο από κάποια στιγμή και μετά η ταινία χάνει τον ρυθμό της και ίσως κουράσει τον θεατή.

Ο σκηνοθέτης Μπεν Σάροκ εξερευνά το τι σημαίνει να είσαι νέος στην Ευρώπη του σήμερα και τις ελάχιστες επιλογές που απλώνονται μπροστά σου (ακόμα και όταν αυτές αφορούν απλά ένα μέρος για να απολαύσεις πιο ιδιωτικές στιγμές με τη σύντροφό σου). Η φυγή, η προσπάθεια να βρεις μόνιμη δουλειά, η ανάγκη να ζήσεις μόνος σου, μακριά από τους γονείς σου αποτελούν θεματικές που ο Σάροκ εξερευνά με έναν ανάλαφρο τρόπο. Κρίμα μόνο που μερικές φορές επικρατεί αμηχανία στον τρόπο που η κωμωδία και το δράμα ισορροπούν.