Quarry: Ο απόηχος του Βιετνάμ με σεξ και βία
Μια από τις πιο ιδιαίτερες σειρές της φετινής σεζόν ολοκλήρωσε τον πρώτο κύκλο της. Το «Quarry» του Cinemax, βασισμένο στις νουβέλες του Μαξ Άλαν Κόλινς, επικεντρώνεται στη ζωή ενός στρατιώτη που επιστρέφει από το Βιετνάμ στη γυναίκα του, ο πόλεμος όμως δεν έχει τελειώσει για αυτόν.
Αν κάτι κάνει αυτή τη σειρά πραγματικά να ξεχωρίζει, είναι η απίστευτη αναπαράσταση των 70s. Είναι πραγματικά αξιέπαινο το πόσο προσεγμένη είναι η παραγωγή για τηλεοπτική σειρά, στα ρούχα, τα χτενίσματα, στα χρώματα, στα οχήματα, τα έπιπλα, ακόμα και στα πιο μικρά αντικείμενα, τις συσκευές, τα κάδρα και τα μπιμπελό. Δεν μπορείς να την πιάσεις σχεδόν πουθενά! Η δουλειά που έχουν κάνει είναι εξαιρετική.
Στα παραπάνω, αν προσθέσει κανείς τις ωραίες ερμηνείες από όλο το καστ, από τον πρωταγωνιστή Λόγκαν Μάρσαλ, την πανέμορφη Τζόντι Μπαλφούρ, το περίεργο πρόσωπο του αυστραλού Ντάμον Χέριμαν, την Αν Ντοουντ (Leftovers) και τον Όλαφουρ Ντάρι Όλαφσον, ως τον σκωτσέζο Πίτερ Μούλαν (εμφάνιση έκπληξη) που εντυπωσιάζει με τη νότια αμερικάνικη προφορά του, δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι έχουμε να κάνουμε αδιαμφισβήτητα με την «πιο φεστιβαλική σειρά»…
Επιστρέφοντας στο Μέμφις του Τενεσί, τραυματισμένος ψυχικά από την παράνοια του Βιετνάμ, όπου σκότωναν μικρά παιδιά «για την πατρίδα», ο Quarry Conway θα δυσκολευτεί να συνεχίσει μια ήρεμη οικογενειακή ζωή με τη γυναίκα του Τζόνι. Το όνομα του πρωταγωνιστή στα αγγλικά σημαίνει και λατομείο σε μετάφραση (λιθοκουβαλητής, αυτός που μένει κοντά σε λατομείο), έχει ίσως κι αυτό τη σημασία του, θα το δείτε στο τελευταίο επεισόδιο.
Μη μπορώντας να ενσωματωθεί στο κοινωνικό σύνολο, ο Κουάρι δεν αργεί να μπει στην παρανομία, όταν τον προσεγγίζει ένας μυστηριώδης άνδρας που όλοι φωνάζουν ο «Μεσίτης» και του προτείνει να δουλέψει για αυτόν ως δολοφόνος για να ξεπληρώσει τα χρέη του. Η συνταγή κάθε επεισοδίου είναι απλή: υπνωτιστική ατμόσφαιρα, σεξ και πιστολίδι. Παρόλα αυτά, έχει κάτι που μαγνητίζει το βλέμμα και δύσκολα μπορεί να ξεκολλήσει κανείς από πάνω της. Αυτό σίγουρα είναι η σκηνοθεσία του Γκρεγκ Γιατάνες (House MD, Banshee, Lost, Heroes), που ανέλαβε και σκηνοθέτησε ο ίδιος όλα τα επεισόδια, πράγμα σπάνιο για τηλεοπτική σειρά. Πιθανότατα σε αυτή την ιδιαιτερότητα οφείλεται και η ενιαία ατμόσφαιρα, που κάνει το κάθε επεισόδιο να μοιάζει περισσότερο με ταινία, παρά σειρά.
Αρκετά απενοχοποιημένη η σειρά στις ερωτικές σκηνές, με τον Λόγκαν Μάρσαλ, την Τζόντι Μπαλφούρ, αλλά και την Πέιτζ Πάτερσον (η γκαρσόνα Γκουέιν) να έχουν αρκετές αποκαλυπτικές σκηνές. Από την άλλη, με τον ψυχωτικό χαρακτήρα του Ντάμον Χέριμαν, τον Μπάντι, ρίχνει ένα σύντομο βλέμμα στο περίεργο underground ομοφυλοφιλικό αμερικάνικο Νότο της εποχής.
Μπορεί η σειρά να μην είναι γεμάτη δράση, όμως όσες σκηνές έχει είναι γεμάτες ένταση. Οι εφιαλτικές αναμνήσεις του πολέμου, τύψεις και ενοχές που το μυαλό παλεύει να απωθήσει, στοιχειώνουν τις σκοτεινές νύχτες του πρωταγωνιστή. Ο υπόκοσμος που θα κληθεί να γεμίσει το κενό, το μόνο που μπορεί να του προσφέρει είναι μια κατακόρυφη κατάδυση στην κόλαση. Ο Κουόρι πραγματικά θα κινδυνεύσει περισσότερο στις ΗΠΑ από ότι στην εμπόλεμη ζώνη του Βιετνάμ!
Με το όγδοο επεισόδιο, ο μικρός κύκλος κλείνει με τον Κουόρι να βρίσκει τον εχθρό στις αναμνήσεις και το παρόν του, κλείνοντας παράλληλα και το flashback της αρχικής εναρκτήριας σκηνής. Ο πόλεμος του Βιετνάμ ίσως να μη τελείωσε ποτέ, απλά να μεταφέρθηκε πίσω, στην αντιπέρα πλευρά του Ατλαντικού.
Σίγουρα πρόκειται για μια σειρά απαιτητική από το θεατή και δύσκολα θα αρέσει στο ευρύ κοινό. Ούτε μπορεί κανείς να πει ότι το σενάριο της εντυπωσιάζει ή είναι πρωτότυπο. Έχει όμως το δικό της ξεχωριστό ύφος, που θα σε κερδίσει ή θα σε χάσει από τα πρώτα λεπτά. Προσωπικά, τη βρήκα από τις καλύτερες σειρές που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Κι αν όλα αυτά, λίγο ή πολύ σας τράβηξαν την περιέργεια, δεν έχετε παρά να την ανακαλύψετε:
