Σαββατιάτικες Προβολές

Σαββατιάτικες προβολές: SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα

Κανείς δεν έχει παρουσιάσει τον Ψυχρό Πόλεμο όπως ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Στο SOS Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα (ξένος τίτλος: Dr Strangelove, or How I Learned To Stop Worrying and Love The Bomb) παρουσιάζει όλη τη σχέση αγάπης-μίσους με τη Μόσχα. Ενώ βιώνουμε πάλι έναν ιδιότυπο Ψυχρό Πόλεμο, με τη Ρωσία να θέλει να κάνει επίδειξη ισχύος στην Κριμαία -τμήμα της πρώην σοβιετικής Ουκρανίας που θέλησε να διεκδικήσει μεγαλύτερη προσέγγιση με τη Δύση, φέρνοντας όμως παράλληλα στην εξουσία και ακροδεξιά στοιχεία, το ψυχροπολεμικό κλίμα περασμένων εποχών μοιάζει ιδιαίτερα επίκαιρο.

Ο στρατηγός Τζακ Ντ. Ρίπερ (αναφορά στον Τζακ τον Μαχαιροβγάλτη, φυσικά), πιστεύοντας ότι οι Ρώσοι έχουν βάλει στόχο «τα πολύτιμα υγρά» των Αμερικανών, αποφασίζει να εξαπολύσει πυρηνική επίθεση στη Σοβιετική Ένωση χωρίς την έγκριση των ανωτέρων τους. Στην «αίθουσα πολέμου» ο γενικός επιτελάρχης Μπακ Τέρτζιντζον και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μέρκιν Μάφλεϊ, προσπαθούν να σταματήσουν αυ΄τη την τρέλα, μιλώντας απευθείας με τον πρωθυπουργό της Σοβιετικής Ένωσης, Ντμίτρι Κισόφ. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν οι Σοβιετικοί δηλώνουν ότι έχουν στην κατοχή τους την «Συσκευή Αποκάλυψης», την οποία θα χρησιμοποιήσουν σε περίπτωση επίθεσης εναντίον τους. Και την ίδια στιγμή κάνει την εμφάνισή του ένας μάλλον τρελός επιστήμονας, ο Dr Strangelove…

Το αριστούργημα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ (και προσωπικά μία από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών) δείχνει όλη την παράνοια του Ψυχρού Πολέμου με έναν τρόπο απίστευτα ανατρεπτικό και διασκεδαστικό. Βοηθάει φυσικά και η τριπλή συμμετοχή του Πήτερ Σέλερς, στους ρόλους του στρατηγού Ρίπερ, του αμερικανού προέδρου και του Dr Strangelove.

Όχι τυχαία, το  1989, η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου έκρινε την ταινία «πολιτιστικά σημαντική» και την επέλεξε για διατήρηση στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *