Το Όραμα (L’ Apparition)

Ο σκηνοθέτης Ξαβιέ Τζιανόλι μετά την ιστορία της παράφωνης σοπράνο Μάργκεριτ καταπιάνεται με θρησκευτικά διλήμματα.

Σε ένα μικρό χωριό της Γαλλίας, μια νεαρή κοπέλα ισχυρίζεται ότι είδε σε όραμα την Παναγία που της έδωσε ένα κομμάτι ύφασμα βαμμένο με το αίμα του Ιησού. Η υπόθεση λαμβάνει γρήγορα έκταση και σύντομα καταφτάνουν πιστοί από όλο τον κόσμο για προσκήνημα. Το γεγονός τραβά και το ενδιαφέρον του Βατικανού, που όμως ως είθισται πρέπει να ελέγξει την εγκυρότητα της μαρτυρίας και του θαύματος. Αντί των συνηθισμένων ερευνητών, για την υπόθεση καλούν έναν δημοσιογράφο που φημίζεται για την αμεροληψία του και την ερευνητική του ικανότητα.

Επικρατέστερη εικόνα στην ταινία, το στωικό πρόσωπο της κοπέλας με τα λυπημένα μάτια. Ωραία η επιλογή της Γαλατεά Μπεγιουζί, που ερμηνεύει περισσότερο με το παρουσιαστικό της, το βλέμμα και τη στάση του κορμιού της. Για το ρόλο του δημοσιογράφου επιλέγεται ο Βενσέν Λιντόν (Ο Νόμος της Αγοράς) που μας δείχνει έναν βαρύ και υπομονετικό άνθρωπο που παρατηρεί και σιγά σιγά αφήνει τα συμπεράσματα να έρθουν να τον συναντήσουν. Είναι κατά ένα τρόπο το αντίβαρο της κοπέλας. Είναι και οι δυο τους μάρτυρες, η κοπέλα εγκλοβισμένη στο μύθο της ιστορίας γύρω από το πρόσωπο της και τις απαιτήσεις της Εκκλησίας από αυτήν, ο άντρας προσπαθεί να προσεγγίσει την αλήθεια προσεγγίζοντας την κοπέλα και το παρελθόν της, κουβαλώντας μέσα του τους δικούς του δαίμονες του παρελθόντος. Με το στυβαρό παρουσιαστικό του έρχεται ως κριτής να επιβεβαιώσει ή να κατακρίνει, αλλά και ως η πατρική φιγούρα που η κοπέλα δεν γνώρισε.

Μια ευαίσθητη ματιά, που καταφέρνει να προσεγγίσει την έννοια του οράματος διατηρώντας τις ισορροπίες ανάμεσα σε δυο έννοιες εξαρχής αντίθετες, στην πίστη, που είναι κάτι που δεν αποδεικνύεται και στη λογική επεξεργασία του ανθρώπινου νου, που περιλαμβάνει την αμφισβήτιση, την επιστημονική έρευνα και την ιατρική – ψυχολογική ανάλυση και εκτίμηση. Ο Τζιανόλι θα μπορούσε να πλησιάσει το θέμα του από πολλές πλευρές, επιλέγει μια ήπια κοινωνική ματιά, κοντά στο σινεμά των αδερφών Νταρντέν. Αργές αφηγηματικές νόρμες αφήνουν το ίδιο το μυστήριο να διατηρήσει το ενδιαφέρον ενώ ρίχνει περισσότερο βάρος στο παρελθόν της κοπέλας και όσα της συμβαίνουν τώρα και την πνίγουν. Παράλληλα όμως η αργή ροή καταπίνει όλες τις εκρήξεις, συναισθηματικές και σεναριακές, αφήνοντας ένα flat αποτέλεσμα που σε στιγμές δείχνει να βγήκε λίγο μεγαλύτερο από όσο αντέχει το θέμα του.

Το ενδιαφέρον στο θέμα της ταινίας όπως θα καταλάβατε, τελικά δεν είναι αν το όραμα έλαβε ή όχι χώρα, αλλά περισσότερο η αντιστροφή των όρων. Από τη μια η εμπορευματοποίηση της θρησκείας και η μαρκετίστικη εκμετάλλευση της πίστης και από την άλλη το ανοιχτό παράθυρο της επιστήμης και του σκεπτόμενου ανθρώπου, στην θεϊκή ύπαρξη και παρέμβαση, γίνεται ξεκάθαρο με τον τρόπο που επιλέγει να κλείσει και δίνει ένα ενδιαφέρον στίγμα του ρόλου και της σημασίας της πίστης στον σύγχρονο άνθρωπο.