Ζευγάρι με το ζόρι (Overboard)

Ένα σύγχρονο remake της αξέχαστης ρομαντικής κομεντί «Γυναίκα στη Θάλασσα», του 1987, με την Γκόλντι Χόουν και τον Κερτ Ράσελ, ομότιτλη στον ξένο – πρωτότυπο τίτλο. Μια ανύπαντρη εργαζόμενη μητέρα τριών κοριτσιών προσπαθεί μάταια να ανταπεξέλθει στις οικονομικές τις υποχρεώσεις και κινδυνεύει να χάσει το σπίτι της, ενώ η ανάγκη της να εργαστεί δεν της αφήνει χρόνο να διαβάσει για να δώσει για το πτυχίο της στη νοσηλευτική. Η ζωή της γίνεται ακόμα πιο δύσκολη όταν έχει να αντιμετωπίσει τον δύστροπο και ερωτύλο εργοδότη της, έναν Μεξικανό πλέϊμπόι, πρωτότοκο γιο μιας εκ των πλουσιότερων οικογενειών του Μεξικού, ο οποίος την απολύει. Η μοίρα όμως παίζει περίεργα παιχνίδια και ύστερα από ατύχημα, ο γόης πέφτει στην θάλασσα και παθαίνει αμνησία. Η μεγάλη του αδερφή θέλοντας να αναλάβει αυτή τα ινία των επιχειρήσεων, δεν τον αναγνωρίζει και αφήνει να θεωρηθεί νεκρός. Τότε η μητέρα αποφασίζει να πάρει την εκδίκηση της. Εμφανίζεται παριστάνοντας την σύζυγο του άντρα και τον παίρνει σπίτι της, βάζοντας τον να δουλέψει ακατάπαυστα, όσο αυτή διαβάζει για τις εξετάσεις της. Όμως καθώς ο καιρός περνά τόσο ο άντρας με την οικογένεια, όσο και η γυναίκα και η κόρες της μαζί του, αρχίζουν να δένονται.

Είναι αλήθεια ότι έχουμε καιρό να δούμε μια καλή κωμωδία, ιδίως από την πλευρά των ΗΠΑ. Αυτή εδώ, αν και remake παλαιότερης, έχει μια φρεσκάδα και ωραίο, απλό χιούμορ, που δεν χρειάζεται να γίνει ούτε χυδαίο ούτε επιτηδευμένο για να κερδίσει το αυθόρμητο γέλιο. Απλό αλλά εύστοχα ζυγισμένο σενάριο, κρατά τις ισορροπίες αφήνοντας μια ευχάριστη επίγευση, κέφι αλλά και τρυφερότητα. Μεγάλο ρόλο στην επιτυχία αυτή οφείλει η ταινία στον Εουχένιο Ντερμπέζ που γεμίζει την οθόνη, παίζοντας εξίσου καλά με τις γκριμάτσες του (θυμίζοντας ίσως λίγο τον Μπιλι Μπομπ Θόρτον σε παλαιότερες κωμωδίες), όσο και με τη στάση του σώματος του και την κίνηση του. Είναι και ο πιο απαιτητικός χαρακτήρας αυτός που έχει αναλάβει, αυτός με τη μεγαλύτερη μεταμόρφωση από την αρχή ως το τέλος. Δίπλα του η καλλίγραμμη Άννα Φάρις έχει μια πιο συντηρητική προσέγγιση του ρόλου της, στη συνταγή των rom-com, με τις εκφράσεις της να θέλουν να θυμίσουν όσο γίνεται περισσότερο αυτές της Γκόλντι Χόουν, αντί να προσπαθήσει να παρουσιάσει κάτι δικό της, νέο. Αυτή η κατά ένα τρόπο copy-cat μίμηση είναι άνιση και ευτυχώς και σωστά το βάρος πέφτει στον Ντερμπέζ που αναλαμβάνει με επιτυχία να «κουβαλήσει» την ταινία.

Να σημειώσουμε ότι με χαρά βρίσκουμε σε μικρότερο ρόλο τον σκοτσέζο ηθοποιό Τζον Χάνα (Sliding Doors, Τέσσερις Γάμοι και μια Κηδεία, Η Μούμια) που μετά τα 90s δεν έχει την ίδια ζήτηση και πρωταγωνιστικούς ρόλους, συμμετέχει κυρίως σε τηλεοπτικές ή μικρότερες παραγωγές.

Στην ουσία της η ταινία παρουσιάζει μια μικρή και χιουμοριστική εκδίκηση της μικροαστικής τάξης στους πλούσιους εκμεταλλευτές. Παίζοντας με τους όρους και την παλιά επιτυχημένη για την εποχή της κωμωδία, εκσυγχρονίζει στη σύγχρονη οικονομική κρίση, αντιστρέφει τους ρόλους, Κέρτ Ράσελ και Γκόλντι Χόουν , βάζει παιχνιδιάρικα η πλούσια οικογένεια να είναι από το Μεξικό και σχολιάζει έμμεσα τη ζωή της χαμηλότερης τάξης των Μεξικάνων μεταναστών στις ΗΠΑ. Πέραν του χιούμορ, αν θέλετε να δείτε μια ακόμα μεταφορική χροιά της, η ταινία αγγίζει και την ψυχική ενηλικίωση του άντρα όταν πρέπει να αφήσει στην άκρη την έξαλλη εφηβική ανεμελιά του για να γίνει πατέρας, να αναλάβει τις οικογενειακές υποχρεώσεις και τα καθημερινά βάρη, που έχουν όμως και αυτά μια γλυκιά χαρά ολοκλήρωσης, απαραίτητης στη ζωή.

Μια ταινία που βλέπεται ευχάριστα τόσο σε κλειστό όσο και σε θερινό κινηματογράφο.

[toggle title=”Σημειώσεις: Μια κωμωδία για το σήμερα”]

(Από το δελτίο τύπου της Odeon Films)

Το κλασικό πια «Γυναίκα στη Θάλασσα» του Γκάρι Μάρσαλ γυρίστηκε το 1987 και είχε τόση επιτυχία που εδώ και καιρό η MGM έψαχνε τον σωστό χρόνο και τη σωστή ομάδα για να γυρίσει ένα ριμέικ. Πράγμα που συνέβη τελικά τρεις δεκαετίες μετά, υπό τη σκηνοθεσία του Ρομπ Γκρίνμπεργκ (How I Met Your Mother) και με τους Εουχένιο Ντερμπέζ και Άννα Φάρις στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. «Μας άρεσε πολύ η πρώτη ταινία γι’ αυτό και αποφασίσαμε να τη ξαναγυρίσουμε στο σήμερα που, όμως, είναι πολύ διαφορετικό από τότε. Θέλαμε να κάνουμε μια ταινία που όλοι μπορούν να απολαύσουν, είτε έχουν δει το παλιό είτε όχι», λέει ο Εουχένιο Ντερμπέζ που, εκτός από ένας από τους πιο επιδραστικούς ισπανόφωνους ηθοποιούς στη διεθνή κινηματογραφική αγορά, είναι και ένας από τους βασικούς παραγωγούς της ταινίας.

Ο Ντερμπέζ έγινε ευρύτερα γνωστός το 2012 μέσα από το «Instructions Not Included», την πιο κερδοφόρα ισπανόφωνη ταινία όλων των εποχών, την οποία υπέγραφε, σκηνοθετούσε, ενώ έκανε και την παραγωγή. Έκτοτε, ο Ντερμπέζ δημιούργησε τη δική του εταιρεία παραγωγής στο Λος Άντζελες, την 3Pas Studios, που έχει ως αποστολή κινηματογραφικές παραγωγές που συνδυάζουν την ποιότητα με την ψυχαγωγία και το χιούμορ.

Για να μην πέσουν στην παγίδα των συγκρίσεων με το «Γυναίκα στη Θάλασσα», στο «Ζευγάρι με το Ζόρι» ένας ζάμπλουτος Μεξικανός κάνει τη ζωή «πατίνι» σε μια Αμερικανίδα που τα βγάζει πέρα με μεγάλη δυσκολία. Η συγκεκριμένη επιλογή είχε ως στόχο το σπάσιμο των στερεοτύπων, αφενός επειδή έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε Μεξικανούς να υποδύονται τους μάγειρες, κηπουρούς, μετανάστες κτλ., αφετέρου επειδή έχει πολύ ενδιαφέρον το ότι ένας άνδρας αναλαμβάνει τα οικιακά, μια εικόνα οικεία στη σύγχρονη πραγματικότητα. «Αντιστρέφοντας το φύλο, τη φυλή, την τάξη και αναμειγνύοντας τις γλώσσες, μπορέσαμε να κάνουμε την ταινία καθρέφτη του σήμερα», αναφέρουν οι σεναριογράφοι της ταινίας, Ρομπ Γκρίνμπεργκ και Μπομπ Φίσερ (Γαμο-Μπελάδες), ενώ ο παραγωγός Μπένταζμιν Όντελ σημειώνει: «Θέλαμε επίσης να αναδείξουμε τη διαφορετικότητα, γι’ αυτό και οι Μεξικανοί χαρακτήρες προέρχονται από διάφορα οικονομικά στρώματα. Καταφέραμε να εξερευνήσουμε το εύρος της έννοιας ‘’Λατίνος’’ με έναν πολύ οργανικό τρόπο».

Αστείες και, ταυτόχρονα, πλούσιες σε συναίσθημα ρομαντικές κομεντί, όπως τα «Τούτσι» (1982), «Μπιγκ» (1988) και «Η Μέρα της Μαρμότας» (1993) αποτέλεσαν σημαντική επιρροή για τη δημιουργία του «Ζευγάρι με το Ζόρι». Κοινός παρονομαστής όλων ήταν οι αληθινοί χαρακτήρες με αληθινά προβλήματα, έτσι ώστε ο θεατής να μπορεί να συνδεθεί μαζί τους.

Η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε στα τέλη της περσινής άνοιξης στην ευρύτερη περιοχή του Βανκούβερ.

[/toggle]

[toggle title=”Σημειώσεις: το πρωταγωνιστικό δίδυμο”]

(Από το δελτίο τύπου της Odeon Films)

«Όταν έβλεπα την κλασική ταινία, ένα από τα πράγματα που λάτρεψα στην ερμηνεία της Γκόλντι Χόουν είναι ότι παρέμενε απίστευτα γοητευτική παρά το ότι υποδυόταν ένα φριχτό άτομο. Ήθελα να βρω έναν τρόπο να κάνω το ίδιο», σχολιάζει ο Εουχένιο Ντερμπέζ για τον ρόλο του κακομαθημένου Λεονάρντο που υποδύεται. Για εκείνον, ο συμ-παραγωγός Μπένταζμιν Όντελ αναφέρει: «Είναι αδύνατον να μην αγαπήσεις τον Εουχένιο. Ανεξάρτητα από τον ρόλο που ερμηνεύει, έχει μια παιδική αθωότητα που δεν κρύβεται. Νομίζω ήρθε η ώρα να δει ο κόσμος ποιος είναι ο Εουχένιο».

Δίπλα στον πολυσχιδή Ντερμπέζ βρίσκεται η Άννα Φάρις που αποτελεί την πλέον ταιριαστή επιλογή. Το «Ζευγάρι με το Ζόρι» σηματοδοτεί την επιστροφή της στη μεγάλη οθόνη μετά από αρκετά χρόνια στην τηλεόραση. «Λατρεύουμε την Άννα Φάρις! Είναι μια από τις καλύτερες κωμικούς ηθοποιούς της Αμερικής. Έχει τη στόφα της σταρ αλλά την ίδια στιγμή μια απίστευτη διακριτικότητα. Είναι ευαίσθητη, εκκεντρική, ανθρώπινη και αληθινή. Η Άννα και η Γκόλντι μοιάζουν σε πολλά επίπεδα», δηλώνουν οι Φίσερ και Γκρίνμπεργκ.

Με τους σεναριογράφους της ταινίας συμφωνεί και ο Εουχένιο Ντερμπέζ. «Με το που συνάντησα την Άννα, κάναμε κλικ», παραδέχεται για τη χημεία που έχει με τη συμπρωταγωνίστριά του. «Συνέχεια κάνει αστεία, είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Είναι πολύ εύκολο να δουλεύεις μαζί της. Σε ταΐζει συνεχώς παράξενα φαγητά! Καμιά φορά απλώς παρακολουθούσα τι κάνει και διασκέδαζα. Είμαι πολύ χαρούμενος που η Άννα είναι στην ταινία, άσε που μοιάζει με την Γκόλντι Χόουν!».

[/toggle]