Bumblebee

To νέο Transformers είναι πολύ διαφορετικό από τα προηγούμενα, δίνοντας φρεσκάδα και ανανέωση στη σειρά που έμοιαζε να είχε μπουκώσει τα τελευταία χρόνια σε ιδέες και αναζητούσε προεκτάσεις προς δεινόσαυρους και ιππότες.

Διαφορετικός είναι και ο χρόνος που εξελίσσεται, εφόσον έχουμε να κάνουμε με το origin story του πιο αγαπημένου από αυτά, του Bumblebee, περιγράφοντας μαζί την πρώτη επαφή που είχαν τα Autobots με τον πλανήτη μας, πως έχασε και πως βρήκε την ιδιαίτερη φωνή του που τον κάνει να ξεχωρίζει.

Βρισκόμαστε λοιπόν στο 1987 (για την ιστορία 3 χρόνια μετά την εμφάνιση της τηλεοπτικής σειράς των Transformers). O πόλεμος στον πλανήτη Cybertron των Ότομποτς (Autobots) με τους μοχθηρούς Decepticon, μαίνεται χρόνια και πλέον δείχνει χαμένος. Ο αρχηγός τους, Optimus Prime αναθέτει στον νεαρό αξιωματικό του B-127 να κρυφτεί στον πλανήτη Γη και να τον προστατεύσει από τους Decepticon μέχρι να έρθουν και οι υπόλοιποι της φυλής του να βρουν καταφύγιο. Τραυματισμένος ο B-127 μετασχηματίζεται σε ένα κίτρινο σκαραβαίο και μεταφέρεται σε μάντρα αυτοκινήτων. Εκεί γνωρίζει την έφηβη Τσάρλι Ουάτσον, που η μοίρα της επιφυλάσσει να είναι αυτός το πρώτο της αυτοκίνητο και να είναι αυτή που θα του δώσει το παρατσούκλι Bumblebee.

Με ωραία 80s νοσταλγική προσέγγιση και δυνατό soundtrack της εποχής, το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας επικεντρώνεται στη σχέση του νεαρού κοριτσιού με το νέο αμάξι της, που έμελλε να είναι ταυτόχρονα εξωγήινο ρομπότ, ένα μυστικό που το γνωρίζει μόνο η ίδια και το γειτονόπουλο της, ο Μέμο. Από αυτή την άποψη, το σενάριο της Κριστίνα Χόντσον δεν πρωτοτυπεί, αλλά θυμίζει κλασικές ταινίες, όπως τον E.T. τον εξωγήινο ή το Κατσαριδάκι Αγάπη μου.

Βάζει όμως το χεράκι του (και το μεράκι του) ο σκηνοθέτης Τράβις Νάιτ, γνωστός κυρίως ως animator από τα Coraline, Paranorman, Τα Τερατοκουτάκια – Boxtrolls, με το Bumblebee να αποτελεί τη δεύτερη σκηνοθετική του δουλειά, μετά τον Κούμπο και τις Δυο Χορδές. Έτσι έχουμε μια ευχάριστη ταινία με ομαλή ροή, χωρίς να κάνει κοιλιά, δίνει μια πιο ρομαντική και ανάλαφρη παιδική και εφηβική νότα στο σύμπαν των Transformers που η σειρά είχε αρχίσει να χάνει τα τελευταία χρόνια -ας μη ξεχνάμε ότι σε παιδιά απευθυνόταν η σειρά κινουμένων σχεδίων. Παράλληλα, έχει γίνει ωραία δουλειά στα εφέ, όπου χρησιμοποιούνται αρκετά μηχανικά μέρη και μακέτες και μπλέκονται δημιουργικά με τα CGI δίνοντας περισσότερο ρεαλισμό που επίσης τα τελευταία χρόνια οι ταινίες Transformers τον είχαν χάσει με την υπερβολική χρήση εφέ και ανούσιων μαχών.

Όχι ότι το Bumblebee δεν έχει πλούσιες σκηνές μάχης, αλλά δεν έχει μόνο αυτό.

Στα υπέρ της ταινίας, η νεαρή πρωταγωνίστρια, Χέιλι Στέινφιλντ, είναι υπέροχη στο ρόλο της Τσάρλι. Αν θυμάστε είναι το κοριτσάκι που μας είχε καταπλήξει στο True Grit (Αληθινό Θράσος) των Κοέν πριν λίγα χρόνια και έκανε αισθητή την παρουσία της και στο Ender’s Game που συμμετείχε μετά. Τόσο η Στέινφιλντ όσο και ο συμπρωταγωνιστής της με καταγωγή από τη Δομινικανή Δημοκρατία, Τζόργκε Λέντερμποργκ, στο ρόλο του Μέμο, δίνουν τις φωνές τους σε μια άλλη ταινία που παίζεται αυτή την περίοδο, το Spider-Man: Μέσα στο Αραχνοσύμπαν. Στις φωνές βρίσκουμε τον νεαρό Ντίλαν Ο’Μπρίεν (Teen Wolf, Maze Runner) και τον Τζάστιν Θερού.

Στα αρνητικά της ταινίας ο -για άλλη μια φορά- τραγικός και άκαμπτος ερμηνευτικά (πρώην παλαιστής του WWE) Τζον Σίνα, ο οποίος κάνει τον Σβαρτσενέγκερ να δείχνει εκφραστικότατος μπροστά του.

> Διαβάστε επίσης: Τα πιο διάσημα remake ταινιών (της Κατερίνας Σιδηροπούλου)