Οικογενειακή ιστορία

Η ιστορία (μουσική και όχι μόνο) των Ξυλούρηδων. Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τον Ψαρογιώργη (Γιώργο Ξυλούρη), γιο του Ψαραντώνη και ανιψιό του Νίκου Ξυλούρη, καθώς και την ιστορία των παιδιών του Ψαρογιώργη που σπουδάζουν στη Μελβούρνη και τη σχέση τους με τη μουσική παράδοση.

Μία ενδιαφέρουσα ματιά στην πιο γνωστή μουσική οικογένεια της Ελλάδας και στην μουσική παράδοση της Κρήτης. Το ενδιαφέρον με το ντοκιμαντέρ της Αγγελικής Αριστομενοπούλου είναι ότι χρησιμοποιεί τον Ψαρογιώργη ως συνδετικό  κρίκο για να ενώσει το παρελθόν (Ψαραντώνης) με το μέλλον και να μας δείξει και τις σκέψεις των παιδιών της οικογένειας.

Παράλληλα, δεν ξεχνά το βάρος του ονόματος (που μπορεί να προκαλεί άγχος στις νεότερες γενιές), δείχνοντας την προσπάθεια των νεαρών παιδιών να ανακαλύψουν τι θέλουν τα ίδια από τη ζωή τους, χωρίς να αφήσουν πίσω τους την παράδοσή τους. Είναι σε αυτό το κομμάτι που εστιάζει περισσότερο η ταινία και όχι στο παρελθόν της οικογένειας (αν και γίνονται αναφορές και στον Ψαραντώνη και στην πορεία του Νίκου Ξυλούρη).

Σε στιγμές τρυφερό και σε άλλες αστείο, το ντοκιμαντέρ παρακολουθείται με ενδιαφέρον και από τους γνώστες της ιστορίας της οικογένειας Ξυλούρη και από τους μη γνώστες.

Στο τελευταίο κομμάτι της ταινίας ξεχωρίζει η εμφάνιση του Ψαραντώνη. Ο τρόπος που προσεγγίζει τη μουσική, σαν μια θύελλα, σε καθηλώνει. Η ταινία, όμως, δεν τον προσεγγίζει ως ένα «ιερό τέρας». Βλέπουμε ότι είναι ένας άνθρωπος που ζει για τη μουσική και που δεν είναι υπεράνω κριτικής ούτε από τα εγγόνια του, ούτε από τον γιο του που τον αγαπούν, αλλά αναγνωρίζουν και τα καλά και τα κακά του.

Τελικά, αυτό είναι το μεγαλύτερο ατού της ταινίας. Το γεγονός ότι πίσω από  κάθε προσωπικότητα και κάθε πράξη καταφέρνει να αναγνωρίζει και τις ομορφιές και τις συνέπειες.

Τελικά να τη δω;

Αν σας ενδιαφέρει η Κρήτη και η μουσική της και εάν είστε θαυμαστές του Ψαραντώνη, σίγουρα αποτελεί μία ενδιαφέρουσα ματιά στην ιστορία της γνωστής μουσικής οικογένειας.