Παράδεισος του Έρωτα

Μεγάλη ανταπόκριση του κοινού στην πρεμιέρα της ταινίας “Ο Παράδεισος του Έρωτα” που λίγοι τυχεροί κέρδισαν από τους Cinepivates δωρεάν διπλές προσκλήσεις και είδαν χθες το βράδυ στο σινεμά Νιρβάνα στους Αμπελόκηπους. Η ταινία άφησε καλές εντυπώσεις και ακούσαμε τη γνώμη σας με χαρά. Έτσι, δημοσιεύουμε αυτούσια την κριτική ενός αναγνώστη από τους νικητές που είδε την προβολή, που υπογράφει το κείμενο του ως Roulis the Great:

Όσο εύηχος και ωραίος και να είναι ο ελληνικός τίτλος ή και ο πρωτότυπος γερμανο-αυστριακός ”Paradies/Liebe” (”Παράδεισος/Aγάπη”), άλλο τόσο ωμός και άμεσος είναι ο Ούλριχ Τσάιτλ (Urlich Zeitl) στην νέα του ταινία.

Εξαρχής έχει πρόθεση να σοκάρει το κοινό, ή μάλλον καλύτερα να το αφυπνίσει, με γκρο πλαν πάνω σε ”παιδιά” με σύνδρομο Ντάουν ή με εμφανή διανοητική καθυστέρηση, τα οποία διασκεδάζουν με συγκρουόμενα αυτοκινητάκια σε ένα λούνα παρκ. Υπεύθυνη κοινωνική λειτουργός αυτών των ”παιδιών” είναι η μεσήλικη πληθωρική ηρωίδα του, η Τερέζα, με μία έφηβη απρόθυμη κόρη, χωρίς παρουσία συζύγου ή συντρόφου στο πλευρό της. Η αναχώρησή της για διακοπές σ’ έναν επίγειο ηλιόλουστο παράδεισο (του έρωτα), μοιάζει να είναι ιδανική γι’ αυτήν. Η σκιαγράφηση της ψυχοσύνθεσης της έχει σχεδόν ολοκληρωθεί.

Η ηρωίδα καταφθάνει με συστολή και ενδοιασμούς στον παράδεισο. Όμως, ως ευαίσθητη και αφελής φιγούρα, γρήγορα αφήνεται στα χέρια νεαρού κενυάτη άντρα, κατόπιν της σχετικής πίεσης και λόγω της ανάγκης της για έρωτα, ο οποίος και της ”πουλά” έρωτα. Έρωτα, τον οποίο η Τερέζα θα πρέπει να ξεπληρώσει αργότερα με ενοχές ως προς την δύσκολη ζωή των Αφρικανών: το παιδί που είναι στο νοσοκομείο χρειάζεται χρήματα για να γίνει καλά. Το τοπικό σχολείο έχει ανάγκη από λεφτά για το συσσίτιο. Ο πατέρας του που πάσχει από καρδιολογικά προβλήματα χρειάζεται φάρμακα: οι κακοί λευκοί που έχουν υποχρέωση να συνδράμουν τους αδύναμους Αφρικανούς στην δυστυχία τους. Μια, κατά τους ίδιους, αυτονόητη υποχρέωσή των λευκών να τους βοηθήσουν, μία βοήθεια την οποία θέλουν με τρόπο απαιτητικό και, ίσως, αγενή, όπως τον σκιαγραφεί ο σκηνοθέτης.

Τελικά ο έρωτας αυτός δεν ευδοκιμεί, καθώς η Τερέζα ανακαλύπτει την αλήθεια του πληρωμένου παραδείσου και της στημένης βιομηχανίας του πληρωμένου έρωτα, υπό αυτήν, την μάλλον άγνωστη στο ευρύ κοινό μορφή του. Όμως, το δις εξαμαρτείν … και έτσι η ηρωίδα υποκύπτει και πάλι στις επιθυμίες τις και στον ”έρωτα” έτερου νεαρού άντρα … και μετά πάλι σε άλλον … με σκηνές ωμές, πραγματικές για το περιβάλλον που εξελίσσονται, χωρίς όμως να αποκτούν ποτέ πορνογραφική χροιά.  Έτσι, η αρχικά ντροπαλή και συνεσταλμένη Τερέζα στο τέλος από θήραμα γίνεται θηρευτής με απαιτήσεις, χωρίς όμως ποτέ να μπορέσει να ξεφύγει τελικά από την κόλαση της: την μοναξιά της.

Η πρωταγωνίστρια, Margarete Tiesel, απέδωσε με απόλυτη πειστικότητα τις πτυχές αυτής της γυναίκας. Κατάφερε να εισπράξεις τα συναισθήματά της, όποια και να είναι αυτά. Για την ερμηνεία της αυτή ήταν υποψήφια σε κινηματογραφικά φεστιβάλ για το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου (Cannes Film Festival, European Film Awards και Viennale).

Ο Ούλριχ Τσάιτλ (Urlich Zeitl) με το μονοκάμερο γύρισμα του, άλλοτε με απόλυτα σταθερά πλάνο, ή άλλοτε σε γρήγορη κίνηση, προσδίδει στην ταινία και την απόσταση της παρατήρησης και την ενέργεια της εξέλιξης. Ταυτόχρονα, τα full frame μινιμαλιστικά φωτογραφικά πλάνα δίνουν μια αίσθηση καρτ ποστάλ, σχεδόν αυτονόητο, καθώς η υπόθεση εξελίσσεται στην μακρινή εξωτική Κένυα, μια χώρα με την τουριστική (κιτσάτη) βιτρίνα από την μια, όπου οι Ευρωπαίοι τουρίστες δείχνουν μάλλον ”αυτιστικοί” έγκλειστοι στα ξενοδοχεία τους, και την πραγματική ζωή των ντόπιων κατοίκων έξω από αυτά από την άλλη.

Η ταινία αυτή αποτελεί την εισαγωγή του σκηνοθέτη στην τριλογία ταινιών του με τίτλο «Παράδεισος: ”Αγάπη” – ”Πίστη” – ”Ελπίδα», με την δεύτερη εν σειρά ταινία να αναφέρεται στην Εκκλησία και την τρίτη στις προσπάθειες της κόρης της Τερέζας να χάσει βάρος σ’ ένα κέντρο αδυνατίσματος.

(http://www.imdb.com/title/tt1403214/awards?ref_=tt_awd)

Roulis the Great