Αγαπώντας τον Πάμπλο (Loving Pablo)

Άλλη μια ταινία αυτής της εβδομάδας που σήκωσε έντονο controversy, όπως ο άσκοπος ντόρος που έγινε γύρω από το Ocean’s Eight, εδώ με γύρω από το πρωταγωνιστικό δίδυμο Χαβιέ Μπαρδέμ και Πενέλοπε Κρούθ, που ως γνωστό τους έχει κηρύξει τον πόλεμο το εβραϊκό λόμπι του Χόλιγουντ, βάζοντας τους στη μαύρη λίστα για τη φιλειρηνική τοποθέτηση τους για τα τεκταινόμενα στη λωρίδα της Γάζας. Προς απογοήτευση ορισμένων το ζεύγος συνεχίζει να γυρίζει ταινίες στο Χόλιγουντ, μάλιστα ο Μπαρδέμ πρόσφατα στο Mother! του Αρονόφσκι. Μάλιστα το ζευγάρι πρωταγωνιστεί στη νέα ταινία του Ασγκάρ Φαραντί, που άνοιξε με επιτυχία το πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών.

> Διαβάστε επίσης:
Ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας: Το ισπανικό σινεμά ενάντια στη γενοκτονία στη Γάζα
Στήριξη σε Χαβιέ Μπαρδέμ και Πενέλοπε Κρουθ
Everybody Knows: Ο Φαραντί συνεργάζεται με Μπαρδέμ και Πενέλοπε Κρουζ
Η νέα ταινία του Ασγκάρ Φαραντί με Κρουθ και Μπαρδέμ σηκώνει την αυλαία των Καννών 

Το Loving Pablo δεν είναι μια κακή ταινία. Μπορεί να μη προσθέτει τίποτα σχετικά καινούργιο σε όσα ήδη γνωρίζουμε, αλλά είναι αξιοπρεπής προσπάθεια και θα μπορούσε να τύχει καλής αποδοχής από το κοινό. Όλα αυτά όμως θα συνέβαιναν αν δεν υπήρχε η σειρά Narcos! H επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά του Netflix, που οδεύει προς τον τέταρτο κύκλο της, έχει ασχοληθεί ενδελεχώς με τις αλήθειες και τους μύθους γύρω από τον Πάμπλο Εσκομπάρ, την άνοδο και την πτώση του. Έχοντας τη σειρά πρόσφατη, αλλά και μπόλικα ντοκιμαντέρ, η ταινία δείχνει ανήμπορη να εμβαθύνει και μένει περιορισμένη να ξύνει την επιφάνεια.

Να κάνουμε όμως μια παύση εδώ και να πάμε πίσω στον τίτλο της ταινίας, που λέγεται «Αγαπώντας τον Πάμπλο» και αυτό γιατί αν και ο Εσκομπάρ είναι κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, πρωταγωνίστρια και αφηγήτρια είναι η δημοσιογράφος Βιρτζίνια Βαγιέχο, με την οποία διατηρούσαν ερωτική σχέση, μάλιστα τη μόνη διαρκείας εξωσυζυγική σχέση του Εσκομπάρ (δώστε σημασία στο «διαρκείας»). Έτσι η ταινία αυτή είναι η ιστορία του Εσκομπάρ από το προοπτικό της Βιρτζίνια, βασισμένη μάλιστα στο βιβλίο που η ίδια έγραψε («Αγαπώντας τον Πάμπλο… Μισώντας τον Εσκομπάρ»). Η Βαγιέχο ήταν γνωστή τηλεοπτική δημοσιογράφος που συντάχθηκε σχεδόν από την αρχή με τον βαρόνο της κοκαΐνης, βοηθώντας τον μάλιστα να χτίσει το δημόσιο προφίλ του και να φτάσει να γίνει συμπαθής σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Η ίδια όμως η Βαγιέχο αποδεικνύεται και τραγικό πρόσωπο της ιστορίας, αφού την άνοδο ακολουθεί η πτώση και σε αυτή δέχθηκε απειλές, ενώ τελικά ήταν αυτή που βοήθησε τις ΗΠΑ και τις δυνάμεις ασφαλείας να παγιδεύσουν και να εξοντώσουν τον εραστή της. Μια περίπτωση επικίνδυνης σχέσης εξάρτησης, πάθους, μίσους, φόβου, που κατέληξε στο «φιλί του Ιούδα».

Τα «κακά παιδιά» πάντοτε ιντριγκάρουν το ενδιαφέρον κοινού και κινηματογραφιστών και η ιστορία του Εσκομπάρ δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο μαδριλένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος, Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα (με προηγούμενη ταινία του το ιδιαίτερο A Perfect Day-Μια Υπέροχη Μέρα), δοκιμάζει εδώ να κάνει το δικό του «Νονό», με το δικό του Πάμπλο να διατηρεί το ενδιαφέρον της ιστορίας του, χωρίς όμως να γίνεται είδωλο, τραβώντας με άλλα λόγια σωστά τις διαχωριστικές γραμμές του. Ο σκηνοθέτης, που έχει έχει ασχοληθεί εξίσου με ντοκιμαντέρ όσο και ταινίες μυθοπλασίας φαίνεται να μπορεί να αποδώσει ωραία τις φτωχογειτονιές της Κολομβίας και τις επιθέσεις των Sicario, αν και μειονεκτεί λίγο στην αποτύπωση εποχής και των χρονικών περιόδων. Ιδίως στην αρχή της ταινίας «επιτάσσονται» δυο αγαπημένα τραγούδια του Carlos Santana (Black Magic Woman και Evil Ways) για να δώσουν μια λάτιν νότα. Στα αρνητικά της ταινίας, ότι βάζει ισπανόφωνους ηθοποιούς να μιλάνε αγγλικά, αλλά με (υποτιθέμενη) κολομβιανή προφορά, που προσωπικά δεν το έχω δει να αποδίδει κάπου (με χειρότερο παράδειγμα στη μνήμη μου, τα αγγλο-ρώσικα του Child 44). Προσωπικά πιστεύω ότι η ταινία θα ήταν πολύ καλύτερη ισπανόφωνη.

Η Πενέλοπε Κρουθ έχει τον χαρακτήρα κλειδί, με τις μεγαλύτερες διακυμάνσεις και είναι αρκετά καλή στο ρόλο της. Θα μπορούσε -κι ίσως να χρειαζόταν- να είχε περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Η γυναίκα-ερωμένη για να είμαι ειλικρινής δεν γνωρίζω πως παρουσιάζει η ίδια τον εαυτό της μέσα στο βιβλίο της, αλλά στην ταινία είναι ξεκάθαρο ότι έχει «λερωμένη τη φωλιά της», ενώ δεν δείχνει να τρέφει έντονα συναισθήματα θαυμασμού (ή έρωτα) για τον Εσκομπάρ. Αντίθετα σχετικά στο απυρόβλητο μένει η γυναίκα-σύζυγος του Εσκομπάρ, κρατά την αμόλυντη σημαία της ηθικής και τον τίτλο της μάνας των παιδιών του. Ο Μπαρδέμ, από την άλλη, αν και πήρε κάποια κιλά και με τη βοήθεια μακιγιάζ και εφέ έδειξε ακόμα πιο παχύς, μοιάζει να μη τα έδωσε όλα στο ρόλο του, με κάποια ελαφρυντικά από το σενάριο που βασίστηκε στην πεπατημένη και τα γνωστά χωρίς να επιχειρήσει να ξεφύγει λίγο για να μας δώσει ένα πιο στιβαρό ψυχογράφημα του γνωστού κακοποιού. Μας δίνει όμως μια τραγελαφική σκηνή του Μπαρδέμ-Εσκομπάρ να τρέχει ξεβράκωτος στη ζούγκλα! Η ταινία ως προς τον Εσκομπάρ δεν απαντά στο «ήρωας» ή «δολοφόνος», τα δείχνει και τα δυο, δεν του χαρίζεται αλλά αφήνει μπόλικα απέξω, όπως την εκτέλεση του παίχτη της εθνικής ποδοσφαιρικής ομάδας. Τέλος, ο Πίτερ Σάρσγκαρντ που αναλαμβάνει τον ρόλο του (υποτίθεται) γοητευτικού αμερικάνου πράκτορα της Δίωξης Ναρκωτικών μοιάζει με όλους τους άλλους που έχουμε δει σε αντίστοιχες ταινίες.

Ακούγονται ενδιαφέρουσες υπό εξέταση απόψεις μέσα στην ταινία, σε μερικές αποστομωτικές απαντήσεις του Πάμπλο Εσκομπάρ, όπως ότι οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρθηκαν για το ότι ναρκωτικά εισρέουν παράνομα στη χώρα τους, παρά για το ότι χρήματα βγαίνουν από τη χώρα τους προς την Κολομβία. Παρόλα αυτά, η ταινία χάνει στα σημεία που θα έπρεπε να επικεντρωθεί, το δίπολο της σχέση της Βιρτζίνια με τον Πάμπλο αλλά και τον αμερικάνο πράκτορα. Ήταν το στοιχείο που από τον τίτλο περιμέναμε να δούμε περισσότερο ανεπτυγμένο, κάτι που όμως δεν έγινε, με αποτέλεσμα να έχουμε απλά άλλη μια ταινία για τον Πάμπλο Εσκομπάρ.

[toggle title=”Ο Εσκομπάρ κι η ζωή του στη μεγάλη οθόνη”]

(από το δελτίο τύπου της Odeon)

Λίγα λόγια για την ταινία:

Η άνοδος και η πτώση του μεγαλύτερου βαρόνου ναρκωτικών στον κόσμο, Πάμπλο Εσκομπάρ, μέσα από τα μάτια της ερωμένης του και διάσημης δημοσιογράφου Βιρχίνια Βαγιέχο. Η ταινία καταγράφει την «ηγεμονία» του καρτέλ του Εσκομπάρ στην Κολομβία, σε μια περίοδο βίας και τρομοκρατίας που χώρισε τη χώρα στα δύο και είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Η ταινία είναι βασισμένη στα απομνημονεύματα της Βαγιέχο με τίτλο «Loving Pablo, Hating Escobar».

Ο πραγματικός Πάμπλο Εσκομπάρ:

Οι συστάσεις για τον Πάμπλο Εσκομπάρ περιττεύουν. Ο άνθρωπος που στιγμάτισε την ιστορία του εγκλήματος κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 20^ου αιώνα εντός κι εκτός Αμερικής ήταν ο γιος ενός αγρότη που κατάφερε χάρη στις παράνομες δραστηριότητες του καρτέλ του, αλλά και τη δημοφιλία του στον λαό, να γίνει ο έβδομος πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη, με μια περιουσία που σε σημερινά χρήματα θα άγγιζε τα 55 δις δολάρια.

Ο «βασιλιάς της κοκαΐνης», όπως τον αποκαλούσαν, εκτόξευσε την πώληση του συγκεκριμένου ναρκωτικού στις ΗΠΑ, ενώ ήταν ο πρώτος που το εισήγαγε στην Ευρώπη. Όμως δεν έμεινε εκεί, καθώς η δίψα του για σεβασμό και εξουσία είχε ως αποτέλεσμα τη σύντομη ανάμειξή του στην πολιτική της χώρας του, μια κίνηση που η κολομβιανή κοινωνία έστεψε με δάφνες καθώς ο Εσκομπάρ έγινε η ισχυρή φωνή των φτωχών και αδυνάμων.

Η περίοδος της «ηγεμονίας» του καρτέλ του Εσκομπάρ οδήγησε την Κολομβία σε μια φριχτή, ταραχώδη εποχή που κανείς δεν θέλει να θυμάται, μια εποχή που η χώρα έμοιαζε με εμπόλεμη ζώνη και κόστισε τη ζωή σε 3.000 ανθρώπους, ενώ κατέστησε τον Εσκομπάρ τον πιο περιζήτητο καταζητούμενο στον κόσμο. Η προσωπικότητά του έχει εμπνεύσει από τον θάνατό του το 1993 μέχρι σήμερα τη δημιουργία πολλών ντοκιμαντέρ, σειρών και ταινιών.

Η ζωή του στη μεγάλη οθόνη:

Τα τελευταία είκοσι χρόνια ο Χαβιέρ Μπαρδέμ – που είναι και παραγωγός της ταινίας – επιθυμούσε τη δημιουργία μιας ταινίας με πρωταγωνιστή τον πιο περιβόητο ναρκέμπορα όλων των εποχών. «Μου είχαν προσφέρει πολλές φορές τον ρόλο του Εσκομπάρ, όμως κάθε φορά αρνιόμουν επειδή ο χαρακτήρας που μου πρότειναν είχε πάντα μια στερεοτυπική απεικόνιση», εξηγεί. Αυτό που ο ηθοποιός ξεχώρισε στο «Αγαπώντας τον Πάμπλο» είναι ότι η ταινία παρουσιάζει τον Εσκομπάρ μέσα από τα μάτια της ερωμένης του Βιρχίνια Βαγιέχο, καθώς και όλων εκείνων που γνώρισαν τις πιο ανθρώπινες πτυχές του. Όλων εκείνων που γνώρισαν τον Πάμπλο μέχρι να ανακαλύψουν ποιος είναι ο Εσκομπάρ.

Η ταινία ξεκινά από την εποχή που ο Εσκομπάρ είναι ήδη ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, ακόμα όμως ο κόσμος δεν έχει καταλάβει από που πηγάζει η μεγάλη περιουσία και η εξουσία του. «Μέσα από τη σχέση του με τη Βαγιέχο, ο Εσκομπάρ μαθαίνει πώς να επικοινωνεί με τα μίντια και γίνεται ένα ισχυρό δημόσιο πρόσωπο με φωνή που εκπροσωπεί τον κόσμο. Θέλει να διοικήσει τη χώρα, να αλλάξει τα πράγματα για το καλό της χώρας – πάντα όμως με προσωπικό κίνητρο. Υπάρχει πάντα κάτι το υστερόβουλο στις πράξεις του και ο κόσμος δεν τον ανακαλύπτει παρά μόνο όταν είναι αργά», αναφέρει ο Μπαρδέμ.

Η γνωριμία του με τη Βαγιέχο έγινε το 1982 και έκτοτε και για τα επόμενα πέντε χρόνια, η διάσημη τότε δημοσιογράφος, κοσμική και πρώην μοντέλο ήταν η ερωμένη του, το πιο έμπιστό του άτομο, η πληροφοριοδότης του. «Όλα αυτά την καθιστούν έναν μοναδικό χαρακτήρα και δίνουν μια φρέσκια οπτική στην ιστορία», σημειώνει ο σκηνοθέτης της ταινίας Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα, ενώ ο Μπαρδέμ υπογραμμίζει: «Ο τρόπος με τον οποίο απεικονίζουμε τον Πάμπλο και τη Βιρχίνια είναι εντελώς απογυμνωμένος από στερεότυπα και ιδιαιτέρως εμπλουτισμένος με ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Δεν κρύβουμε τις άσχημες πλευρές τους – και δεν απολογούμαστε για λογαριασμό τους. Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τα κίνητρα του Πάμπλο για τις πράξεις του και γιατί η Βιρχίνια τον υποστήριξε αρχικά». «Είναι πολύ σημαντικό ότι η ταινία δεν εξιδανικεύει τον κόσμο ενός εμπόρου ναρκωτικών», συμπληρώνει η Κρουζ.

Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2016 και έγιναν εξολοκλήρου στην Κολομβία, σε πολλά από τα πραγματικά σημεία δράσης του περιβόητου καρτέλ.

Το καστ:

Το «Αγαπώντας τον Πάμπλο» είναι η πρώτη φορά που ο Ισπανός σκηνοθέτης συνεργάζεται με τη βραβευμένη με Όσκαρ Πενέλοπε Κρουζ, κάτι που δεν ισχύει για τον σύζυγό της, επίσης βραβευμένο με Όσκαρ Χαβιέρ Μπαρδέμ, με τον οποίο ο ντε Αρανόα μετρά πια τρεις συνεργασίες, με πιο αλησμόνητη εκείνη στις βραβευμένες «Δευτέρες με Λιακάδα» (2002). Ταυτόχρονα, η ταινία σηματοδοτεί την τέταρτη κινηματογραφική συνάντηση του ζεύγους Κρουζ-Μπαρδέμ, μετά τα «Ο Συνήγορος» (2013), «Vicky Christina Barcelona» (2008) και «Jamon Jamon» (1992).

«Όταν πρωτοδιάβασα το βιβλίο της Βιρχίνια, φαντάστηκα την Πενέλοπε ως την τέλεια επιλογή για τον ρόλο γιατί ήμουν σίγουρος ότι θα μετέφερε αυτόν τον δυναμισμό καταπληκτικά στην οθόνη. Το να δουλεύεις μαζί της είναι υπέροχο. Είναι φοβερή ηθοποιός και πάντα σε προκαλεί να κάνεις το κάτι παραπάνω», αναφέρει ο Μπαρδέμ για την συμπρωταγωνίστρια και επί οχτώ χρόνια σύζυγό του. «Η Πενέλοπε βρήκε έναν τρόπο να διανθίσει τον ρόλο της με ευαισθησία και συνάμα σκληρότητα», λέει ο σκηνοθέτης για την ηθοποιό που, όπως και ο Μπαρδέμ, ήταν υποψήφια για την ερμηνεία της στα φετινά Goya Awards.

Για να μεταμορφωθεί σε Εσκομπαρ, ο Μπαρδέμ πήρε πολύ σοβαρά την προετοιμασία του. «Έπρεπε να καταφέρω να αποδώσω όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τον ξεχώριζαν: τη φυσική του κατάσταση, την αργή κίνησή του, τον τρόπο που μιλούσε και κοιτούσε», εξηγεί. «Το αγαπημένο ζώο του Εσκομπάρ ήταν ο ιπποπόταμος, το πιο βίαιο ζώο όλης της Αφρικής. Φαντάζομαι τον ρυθμό του Εσκομπάρ σαν αυτόν του ιπποπόταμου: είναι αργός, δεν μοιάζει με άγριο ζώο, κι όμως είναι δολοφόνος. Και ακριβώς γι’ αυτό είναι το αγαπημένο του ζώο, επειδή κι ο ίδιος είναι έτσι».

Εξίσου σκληρά, δούλεψε και η Κρουζ για να μπει στο «πετσί» του ρόλου. Αν και η πραγματική Βιρχίνια Βαγιέχο ζει, η Κρουζ δε τη συνάντησε ποτέ κι έτσι η προετοιμασία της βασίστηκε σε αρχειακό υλικό. «Μελέτησα περίπου 800 ώρες συνεντεύξεων και τηλεοπτικών show που έκανε ως δημοσιογράφος και τηλεπαρουσιάστρια», αναφέρει η ίδια.

Το βιβλίο «Αγαπώντας τον Πάμπλο, Μισώντας τον Εσκομπάρ» κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Στοιχεία για την ταινία:

Σκηνοθεσία	Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα
Σενάριο	Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα
Παραγωγή	Μιγκέλ Μενέντες ντε Ζουμπιγιάγκα, Χαβιέρ Μπαρδέμ, Εντ Κατέλ, Καλίνα Κότας, Ντιν Νίκολς
Ηθοποιοί	Χαβιέρ Μπαρδέμ, Πενέλοπε Κρουζ, Πίτερ Σκάρσγκαρντ, Τζούλιετ Ρεστρέπο
Φωτογραφία	Άλεξ Καταλάν
Μοντάζ	Νάτσο Ρουΐθ Καπίγιας
Καλλιτεχνική Διεύθυνση	Αλάιν Μπαϊνέ
Μουσική	Φεντερίκο Xουσίδ
Διάρκεια	128’
Διανομή	ΟDEON
Είδος	Βιογραφία, Δράμα

 

[/toggle]